k2019/ زندگی دوباره ضایعات پلی‌یورتان
گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار / ایران پلیمر پلی‌یورتان امروزه در مواد بسیاری شامل رنگ‌ها، اسفنج‌های تشک، بالش‌های صندلی و عایق‌بندی مورد استفاده قرار می‌گیرد. چنین کاربرد گسترده‌ای سبب ایجاد حجم زیادی از ضایعات می‌شود. تیمی از پژوهشگران دانشگاه ایلینویز روشی را برای شکستن ضایعات پلی‌یورتان و تبدیل آن به محصولات مفید دیگر، توسعه داده‌اند.
پژوهشگران یافته‌های خود را در نشست انجمن شیمی امریکا ارائه خواهند کرد. تنها در امریکا 1.3 میلیون تن ضایعات پلی‌یورتان به صورت سالیانه تولید می‌شود. این ضایعات اغلب سر از زمین‌های دفن زباله در می‌آورند و یا سوزانده می‌شوند؛ فرایندی که نیازمند صرف انرژی بسیار زیاد است و محصولات جانبی سمی تولید می‌کند.
آقای Morado یکی از دانشجویانی که در آزمایشگاه پروفسور Steven Zimmerman (پژوهشگر ارشد این پژوهش) بر روی این پروژه کار می‌کند، می‌گوید: «ما می‌خواهیم مسئله ضایعات را با قرار دادن هدفی دیگر برای پلی‌یورتان حل کنیم.»
پلی‌یورتان از دو جز تشکیل شده است و به سختی قابل تفکیک است: ایزوسیانات که خود از نیتروژن، کربن و اکسیژن تشکیل شده و یک گروه الکلی پلی‌ال. آقای Morado می‌گوید: «بخش پلی‌ال معمولا مبتنی بر مواد پتروشیمی است و تجزیه‌پذیر نیست.» برای حل این مشکل، تیم پژوهش یک استال، واحد شیمیایی که راحت‌تر تجزیه می‌شود را به پلی‌ال اضافه کرده است. و از آن جایی که پلی‌یورتان‌ها در برابر آب مقاوم هستند، پژوهشگران نوعی از استال را طراحی کردند که در حلال‌های غیرآبی، تجزیه شود.
Morado می‌گوید: «زمانی که ما ترکیبی از تریکلورواستیک اسید و دی‌کلرومتان را اضافه می‌کنیم، ماده باد می‌کند و به سرعت شروع به تجزیه شدن در دمای اتاق می‌کند». از محصولات حاصل از این تجزیه سپس می‌توان در ساخت مواد جدید استفاده کرد. برای نمونه پژوهشگران توانستند الاستومرها را – نوعی از پلی‌یورتان‌ها که در نوار لاستیکی، بسته‌بندی و قطعات خودرو به کار می‌روند – به چسب تبدیل کنند.
Zimmerman می‌گوید: «یکی از چالش‌های ما با این رویکرد آن است که مواد اولیه هزینه‌بر است. ما در حال تلاش برای یافتن یک مسیر بهتر و ارزان‌تر برای دستیابی به محصول هستیم. مانع دیگری که با آن مواجهیم ثبت این اختراع و یافتن شخصی است که به تجاری‌سازی آن علاقه‌مند است.»
این پژوهشگران در حال آزمایش این روش‌ها بر سایر پلی‌یورتان‌ها هستند. آن‌ها همچنین امیدوارند که از حلال‌های سبک‌تری مانند سرکه برای تجزیه کردن استفاده کنند.
Zimmerman می‌گوید: «مواد پلی‌یورتان مبتنی بر ساختار شیمیایی ایزوسیانات‌ها خواص متفاوتی دارند. ما میتوانیم ساختار استال‌ها را به تناسب تغییر دهیم.
