اخبار

یافتن راهی برای مهندسی پلیمرهای هادی

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ ایران پلیمر پلاستیک ها عایق های بسیار خوبی محسوب می شوند. این مساله به این معنی است که این مواد می توانند به خوبی حرارت را درون خود نگاه دارند که در کاربردهایی نظیر فنجان می توانند بسیار موثر عمل کند. این درحالی است که در برخی از کاربردها، این عایق بودن مزیت محوب نمی شود و لازم است که درجه ای از رسانایی در پلاستیک ها وجود داشته باشد. از جمله این کاربردها می توان به بدنه های لب تاب ها و یا تلفن های همراه اشاره کرد که در صورت عدم رسانایی، حرارت درون آن ها مانده و موجب افزایش دما و خسارت های جبران ناپذیری می شود.
یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه MIT یک بسپار رسانای گرما ساخته اند. این بسپار در جهت عکس عمل کرده و به جای نگهداری گرما آن را به سمت خارج از خود هدایت می کند. این بسپار جدید سبک وزن و منعطف بوده و 10 برابر بیشتر از بسپارهای رسانایی که در بازار وجود دارند، رسانایی ایجاد می کند. 
طبق گفته ی یک دانشجوی پسا دکتری مربوط به این پروژه :”بسپارهای سنتی از لحاظ گرمایی و الکتریکی عایق می باشند. این کشف می تواند به صنعت کمک بسیار زیادی نموده چراکه امکان ساخت نمایشگرهای منعطف و حس گرهای قابل پوشیدن را ممکن می شود. بسپاری که توسط گروه ما ساخته شده است قادر است به صورت کاملا بهره ور رسانایی گرمایی و الکتریکی ایجاد نموده و برای کاربردهای گرمایی در آینده نسل جدیدی از مواد محبوب شناخته شود. با استفاده از این بسپار می توان بدنه های خود خنک شونده برای محصولات الکترونیکی مختلف از جمله تلفن های همراه و لب تاب ها ساخت.”
اگر دقیق تر به ساختار زنجیرهای بسپاری نگاه کنید، به راحتی در می یابید که چرا این ماده می تواند حرارت را درون خود به دام بیندازد. در سطوح میکروسکوپی، زنجیرهای بسپار همانند ماکارونی در یکدیگر تنیده شده اند. بنابراین حامل های گرمایی به سختی می توانند در چنین ساختاری حرکت کرده و از ماده خارج شوند.
اما چگونه می توان ذات چنین ماده ای را رسانا نمود؟ گروه های تحقیقاتی بسیاری زمان خود را به حل این مساله اختصاص داده اند. گروه تحقیقاتی دانشگاه MIT در فعالیت های اخیر خود از طریق مهندسی نیروی های بین مولکولی و درون مولکولی قادر شده اند روش نوینی را در این راستا بیایند. این گروه بسپاری را با نام پلی تیوفن (Polythiophene) ساخته اند که با رسانا بودن قادر است در کاربردهای کامپیوتری و تلفن های همراه مورد استفاده قرار بگیرد.
محققین در راستای چنین هدفی از روش oCVD استفاده نموده که یک روش تخلیه ی شیمیایی اکسیدی می باشد. در واقع در این روش تلاش شده است تا به جای ساختار در هم تنیده ی ماکارونی مانند، زنجیرهای صلب بسپاری ای ساخته شوند که قابلیت انتقال گرما را داشته باشند. 
به طور متوسط این بسپار قادر است گرما را تا 2W/mk منتقل نموده که 10 برابر بیشتر از بسپارهای سنتی رسانا می باشد. 


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا