اخباراخبار ویژه

یادداشت دکتر علی عباسیان در شماره 241 ماهنامه بسپار/ در حکایت ما و دنیای پیش روی صنعت پلاستیک در نمایشگاه K 2022

بسپار/ایران پلیمر تغییراتی که در سه سال اخیر در صنعت پلاستیک و لاستیک رخ داده است به همراه وضعیت همیشه تحریمی ایران که سرعت فاصله گرفتن ما از دنیا را دو چندان کرده است بعضا درک و شناخت ما از برخی مفاهیم را سخت کرده است ولی با این حال حداقل می شود گفت که ما در صنعتی هستیم که بزرگ ترین نمایشگاه آن در دنیا سه سال یکبار برگزار می شود، که خودش به معنای این است که در دوره های کوتاه تر نوآوری های قابل توجهی رخ نمی دهد که نیاز باشد نمایشگاه در دوره های کوتاه تری برگزار شود و این فرصتی برای ما هست که حداقل در این صنعت سعی کنیم خودمان را برسانیم.
برای مقایسه می شود به این نکته توجه کرد که نمایشگاه ساخت افزایشی (چاپ سه بعدی) هر سال در فرانکفورت برگزار می شود ولی نمایشگاه پلاستیک سه سال یکبار که به خودی خود بیانگر این نکته است که نوآوری در ساخت افزایشی خیلی سریع تر رخ می دهد.

کلان روندها در این نمایشگاه خیلی متفاوت از دوره ی قبل نبود، ولی رشد قابل توجهی در برخی رخ داده بود که نشان می دهد برخی حوزه ها کم و بیش فراگیر شده اند که در ادامه به آن پرداخته می شود:

حوزه ی بازیافت و اقتصاد چرخشی: این حوزه کم و بیش به نسبت دوره ی قبل که محور نمایشگاه بود هم چنان نه تنها محور بود بلکه با قانون گزاری در این حوزه جدی تر شده بود، اکنون در اتحادیه ی اروپا لازم است برچسب بازیافت و میزان بازیافت روی هر کالای ناشی از بازیافت بخورد که بشود درک کرد چگونه تولید شده است، قانون-مند شدن این روند طبیعتا باعث می شود نگاه ها برای بازیافت مبتنی بر کاهش هزینه نباشد. معمولا مواردی که در اتحادیه ی اروپا با قانون شروع می شود به کشور ما خیلی دیرتر می رسد، چون پیاده سازی قانون خیلی سخت تر از خرید یک فناوری در جامعه ی ایرانی است و در حوزه ی بازیافت طبیعتا به آسانی نمی شود قوانین و فناوری های مدیریت قانون را پیاده کرد ولی راهکارهای مختلفی برای بهبود بازیافت پذیری در صنایع ارایه شده بود که جای بررسی این دستاوردهای فنی در این گزارش خلاصه نیست ولی به نظر مهمترین روند نمایشگاه بود.

حوزه ی کاهش وزن/مصرف پلاستیک ها: این روند با کاهش وزن قطعات پلاستیک با روش های فرایندی جدید یا اسفنجی کردن یا توخالی کردن قطعات و نیز کاهش مصرف پلاستیک های یکبار مصرف در سرتاسر نمایشگاه دیده می شود و جنبه ی عملی ملموسی پیدا کرده بود در حالی که در دوره ی قبل بیشتر در حد جوانه هایی بود که آن زمان گمان نمی ‎ رفت این قدر رشد کنند.

حوزه ی زیست بسپارها: زیست بسپارها بیش از ده سال است که طرح شده اند و کماکان در این دوره هم مانند دوره های قبل خودنمایی می کردند، ولی به نظر روند رشد آنها کندتر از آنی بوده است که ابتدا گمان می رفت، شاید دلایل هزینه ای باعث شده است که همه ‎گیر نشوند یا سرعت اجرایی شدن قوانین مشوق استفاده از پلاستیک‎های زیست تخریب پذیر به آن میزانی که ابتدا گمان می رفت نبوده است، ضمن این که نوآوری خیلی مهمی هم در این حوزه دیده نمی شد و عمدتا همان بسپارهای زیستی قبلی مجدد طرح شده بودند.

حوزه ی ساخت افزایشی: این حوزه به رغم این که نمایشگاهی خاص خود به صورت سالانه دارد ولی در این نمایشگاه نیز حضور چشم گیری داشت، این حضور نه تنها در غرفه ی شرکت های تزریق چشم گیر بود و نشان از این داشت که این صنعت گمان می برد در آینده ممکن است ساخت افزایشی جای گزین دستگاه های تزریق شود، بلکه با نوآوری دیگری که حذف رشته های پلاستیک برای چاپ سه بعدی بود مسیر را هموارتر کرده بود، دیگر به نظر پس از این با همین دانه های معمول پلاستیک که در تزریق استفاده می شود می توان چاپ سه بعدی را اجرا کرد که طبیعتا هزینه ها را به شدت می کاهد در این حوزه و رقابت پذیری را می افزاید.

حوزه ی هوش مصنوعی و اینترنت صنعتی: این حوزه که در واقع یک نوآوری بیرونی است در صنعت ماشین سازی مسیر آینده را نشان می داد که برای مدیریت هزینه ها و راه اندازی و نگه داری ماشین آلات حرف اول را می زند و کماکان در سال های بعد نیز به نظر باید منتظر غالب شدن آن در صنعت باشیم.

در نمایشگاه امسال تعداد غرفه گذاران کشورهای غیرآلمانی در قالب مجموعه های ملی (احتمالا به صورت یارانه ای) قابل توجه بود حال چه از ترکیه و چه از تایوان و فرانسه و امریکا و هند و سایر کشورها ولی غرفه های شرکت های ایرانی از چنین ویژگی ای برخوردار نبودند که دیده شود از یک حمایت ملی برخوردارند برای حضور در نمایشگاه که امیدوارم در سال های بعد تعداد این شرکت ها زیادتر از پیش شود.

علی عباسیان

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا