گفت و گوی بسپار با امید منصوری، مدیرعامل شرکت ایران فیلامنت: بازار مواد اولیه مصرفی در پرینترهای سه بعدی، در شرایط فعلی به نسبت تعداد دستگاهها کوچکتر شده است

بسپار/ ایران پلیمر امید منصوری، مدیرعامل شرکت ایران فیلامنت و xprinter3d است که از اواخر سال 1390 با همکاری مهندس حسین مقصودلو شرکت خود را تاسیس و کار خود را با واردات چاپگرهای سه بعدی از امریکا و لهستان و بعدتر چین آغاز کرده است. این شرکت امروز در کنار واردات دستگاه های ساخت خود را نیز به مشتریان عرضه می کند. تولید و ساخت پرینترهای سه بعدی در این مجموعه از سال 1391 شروع شده است.
همچنین مواد اولیه مصرفی این صنعت را هم از برندهای مختلف خارجی تامین می کند.
مهندس منصوری به بسپار می گوید: ما وارد کننده مواد اولیه از برندهای یو سو یا YS و فیلاتک هستیم که بیشترین فروش فیلامنت های ما در کشور از برند YS است و 80 درصد بازار ما را در اختیار دارد. می توانم بگویم که عرضه این مواد در کشور، ارزانتر از قیمت عرضه شده در شرکت مادر انجام می شود. به طور مثال فیلامنت های PLA یا پلی لاکتیک اسید YS چین را به قیمت 280 هزارتومان ارایه می کنیم که با توجه به قیمت دلار 25 درصد ارزانتر از شرکت مادر است و یا فیلامنتهای فیلاتک (برند امارات متحده عربی) را که 110 درهم است در ایران 310 هزارتومان می فروشیم که عملا 30 درصد ارزانتر از قیمت خود کارخانه میباشد.
او از مخالفین سرسخت تولید مواد اولیه پرینترهای سه بعدی در شرایط فعلی کشور به نظر می رسد و معتقد است کسانی که تعدادشان کم هم نبوده وارد این عرصه شده ولی پشیمان شده اند: مساله این است که اکثر گرانول های مورد استفاده برای تولید انواع فیلامنتها وارداتی بوده و با توجه به فروش پایین فیلامنت در ایران و هزینه های بالای تولید و همچنین نوسانات ارز ساخت فیلامنت به صرفه نمیباشد.
این فیلامنت ها در دو قطر 1.75 و 3 میلی متر تولید می شوند که تقریبا مصرف 95 درصد دستگاه های دنیا هم با قطر اولی بوده و در ایران هم همینطور است.
پرفروشترین فیلامنت دنیا همانطور که اشاره کردم، PLA است که وارداتیست. قیمت آن حدود 20 دلار است ولی مثلا اگر در تناژ خرید کنید تا 7 دلار هم امکانپذیر است. اگر کسی بخواهد برای مثال PLA در کشور تولید کند باید مواد اولیه آن را که گرانول است وارد کند که شرکت های خارجی تولیدی این گرانول ها را 2 دلار کمتر از قرقره کامل میفروشند.
خب برای تولیدکننده ایرانی مقرون به صرفه نیست که مواد را بیاورد اینجا اجاره کارگاه بدهد، هزینه کارگر بدهد، بسته بندی و قرقره و وکیوم و کارتون و … را داشته باشد و نهایتا هم انتظار هست که ارزانتر از خارجی بفروشد!
تولید در ایران به صرفه نیست. یکی دیگر از مشکلات تولید داخل این است که چون دستگاه ها کارگاهی هستند، قطر مواد ایرانی یکسان نیست. یک مثال می زنم. یک کیلو فلامنت بسته به چگالی، مثلا فیلامنت های YS نزدیک به 400 متر طول دارد ولی فیلامنت های شرکت ایکس 300 متر … خب معلوم است که چگالی پایین تر برای شما به صرفه تر است. تازه در فیلامنت های داخلی همه قطر در طول این 300 متر یکسان نیست! این تلورانس باعث خطا و عملا یکجایی در تولید قطعه، گیر کردن مواد در نازل و توقف تولید و هدررفت کل مواد می شود. هر ناخالصی دیگری هم در ماده اولیه همین مشکلات را می تواند به وجود بیاورد و کل کار را پرت کند.
مشکلاتی که ما معمولا در تولید مواد داخلی با آن روبرو بوده ایم، نوسانات قطر، ناخالصی ها، عدم چسبندگی به کف، تغییرات رنگی زیاد و ترک خوردن بوده است. این را هم باید اضافه کنم که یکی از دلایل عدم موفقیت در تولید داخلی این مواد حجم بسیار اندک مصرف است. شرکت ما که با اکثر دوستان فعال در ساخت افزایشی همکاری داشته و تامین کننده مواد اولیه قسمت بزرگی از بازار است فروش سالیانه ای در حدود 4 تن دارد.
خیلی از واردکنندگان دوستان و همکاران من هستند، شاید عدد وارداتشان به 250 کیلو هم نرسد. خب تولید برای این بازار اقتصادی نیست عملا.
معتقد هستم اگر کاربرد پرینترهای سه بعدی در کشور جابیفند و افزایش تولید را شاهد باشیم، مصرف مثلا سه تن در ماه، تولید بومی را هم تشویق و بهینه خواهد کرد که البته با بازار و اقتصاد مریض فعلی، چنین پیش بینی ندارم.

مهندس منصوری ادامه می دهد: واردات گرانول معمولا از چین یا برزیل یا آمریکا انجام می شود که تحت تاثیر تحریم ها کمی سخت شده ولی متوقف نشده است و خود ما در حال واردات فیلامنت و رزین و دستگاه از همه جا هستیم.
فیلامنت ها اقسام مختلف و رنگبندی های مختلفی دارند. در اکثر مواد 18 رنگ داریم. PC و NYLON و FLEXIBLE و PETG و ABS و PLA و … . هر کدام ویژگی خاصی دارند. PLA رند بازار است و در هنگام چاپ اذیت نمی کند، به کف سینی راحت می چسبد و دمای محیط خیلی تاثیری بر تولید محصول با این ماده ندارد، اما مشکل در بالای 60 و 70 درجه اتفاق می افتد و تا حدودی دفرمه می شود، تاب گرمایی کمی دارد. برای ماکت و مجسمه سازی و نمونه اولیه به هر حال ماده محبوبی است.
تحمل دمایی ABS در عوض زیاد است و تا 100 درجه دما را تاب می آورد. اما مشکل این است که در زمان چاپ دمای محیط باید ایزوله و گرم باشد.
موادی هستند که از آنها به عنوان فلکسیبل ها نام برده می شود که سه مدل هستند، TPU و TPE و نینجافلکس ها. ترموپلاستیک ها علاوه بر انعطاف، کش می آیند تا حدودی. PVA ها، حلال در آب هستند. فلورسنت ها مشخص است که در تاریکی می درخشند و نایلون ها یا PA ها دمای زیاد تا 110 را تحمل می کنند و انعطاف بسیار کمی دارند.
پلی کربنات ها تا 310 درجه را تاب می آورند و سختی بالایی دارند.
باز هم تاکید می کنم که در فیلامنت ها یکنواختی قطر بسیار مهم است. بسته بندی ها هم حتما باید وکیوم باشند، در غیر اینصورت هوا می کشند و ظرف 6 ماه تا یک سال و نیم کل ماده فاسد می شود.
بعضی از فیلامنتها روکش مخصوصی دارند که حتی بدون بسته بندی هم تا 3-4 سال فاسد نمی شوند.
در برخی از مواد از افزودنی ها استفاده می شود، کامپوزیت هستند در حقیقت، کامپوزیت هایی که با فلزات مس و برنز و … و یا چوب تقویت شده اند. مثلا در کامپوزیت چوب، 40 درصد پودر MDF است و 60 درصد پلیمر … به این شکل محصول چوبی را قابل فرآوری و چاپ می کنند.

مهندس منصوری در پایان می گوید: ظرفیت مصرف مواداولیه چاپ سه بعدی در ایران نهایتا سالیانه (الان) بیشتر از 15 تن نیست.
خیلی از مشتری های ما دستگاه خریده اند و به دلیل بازار توام با رکود شدید فعلی، خرید مواداولیه شان خیلی خیلی افت کرده است. گاها دچار ورشکستگی شده اند. خب اگر شرکت نتواند با دستگاهش کار کند و سفارشی بگیرد، مواد اولیه ای هم لازم ندارد. ما با چند سایت آنلاین کار می کنیم و متاسفانه در ماه از خود ما بیشتر از 20-30 کیلو خرید نمی شود.

 

متن کامل این مقاله را در شماره ۲۱۲ ماهنامه بسپار که در نیمه خردادماه منتشر شده است، بخوانید. 

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق فیدیبو قابل دسترسی است.