اخباراخبار ویژه

گفت و گوی بسپار با مدیرعامل شرکت پلاستیک کار، هوشنگ پارسا: مسیر اداره کشور، تخصصی نیست

بسپار/ایران پلیمر گروه کارخانجات تولیدی پلاستیک کار در سال 1367 ثبت و در زمینی به وسعت 10000 متر مربع در شهرک صنعتی اشتهارد شروع به فعالیت کرد و امروز در پی صادرات به بیش از 17 کشور دنیا، عنوان صادرکننده نمونه ملی و استانی را طی 8 سال متوالی کسب کرده، و انواع محصولات پلاستیکی در دو گروه پی وی سی (PVC) و پلی اتیلن (PE) را با ظرفیت 40.000 تن در سال در چهار گروه در برنامه تولید خود دارد.
محصولات این مجموعه عبارتند از:
انواع فیلم پلی اتیلن: انواع فیلم‌ یک تا سه لایه پلی اتیلن LDPE) و(HDPE ، در عرض‌ها و ضخامت‌های مختلف با قابلیت چاپ فلکسو تا شش رنگ ، فیلم شرینک(Shrink Film) جهت مصرف در صنایع کاشی سرامیک، بسته بندی، دارویی، بهداشتی، مواد غذایی، آشامیدنی، خودروسازی و غیره. فیلم های کشاورزی، شامل پوشش‌های گلخانه ای، گلخانه کوتاه، فیلم مالچ، رول مرزی، پوشش علوفه، ژئوممبران پلی اتیلن، کیسه  صیفی‌جات و کیسه‌کشت و غیره. فیلم های ساختمانی و عمرانی، شامل غلاف لوله، فیلم فونداسیون و غیره.
انواع کیسه های صنعتی و مصرفی: انواع رول و کیسه‌ های صنعتی با دوخت آب‌بندی؛ جهت بسته‌بندی مایعات، گرانول، پودر و همچنین کیسه روپالتی، لاینرجامبوبگ، بیگ بگ و غیره. کیسه با نقطه‌ی ذوب پایین جهت مصرف در صنایع لاستیک و کیسه قیر (پلی بگ) ، انواع رول و کیسه دسته دار چاپی جهت مصارف تبلیغاتی، فروشگاهی، بسته بندی و غیره. ، انواع کیسه‌ زباله صنعتی، خانگی و بیمارستانی، انواع سفره‌ یکبار مصرف در طرح‌ها و رنگ‌های متنوع (یک تا شش رنگ چاپ).
انواع کامپاندها و گرانول های پلیمری: انواع گرانول‌ نرم پی وی سی (Soft) در گریدهای مختلف جهت مصرف در صنایع سیم و کابل، روکش لوله خرطومی، خودرو، شیلنگ، قطعات تزریقی، کفش، زهوار و غیره ، انواع گرانول‌ سخت پی وی سی (Rigid) در گریدهای مختلف جهت مصرف در صنایع لوله و اتصالات لوله،پروفیل درب و پنجره و غیره، انواع مستربچ‌ کربنات کلسیم شامل فیلرهای پلی اتیلن(PE) با برند تجاری هایکال (HiCal) جهت مصرف در صنایع فیلم دمشی، گونی بافی، قطعات تزریقی و غیره.
انواع شیلنگ  پی وی سی (PVC Hose)و رول آبیاری پلی اتیلن :(PE)شیلنگ های پی وی سی (PVC) تقویت شده، فشارقوی و تخصصی؛ یک تا هفت لایه جهت مصارف آبیاری، باغبانی، صنعتی و آتش نشانی و سنتر پیوت.، رول هاي آبیاری پلی اتیلن (PE) با قابلیت تا شدن و در سایز های مختلف.
با هوشنگ پارسا، موسس و مدیرعامل این مجموعه به گفت و گو نشستیم.

بسپار- جناب آقای پارسا فعالیت تولیدی و صادراتی شما در صنعت پلیمر برای خواننده های ما آشناست. بارها تولیدکننده و صادرکننده نمونه ملی و استانی بوده اید.
از انتهای سال گذشته به دلیل همه گیری کرونا و از اوایل امسال بحث تامین مواد اولیه مبتلابه صنعت پلیمر بود. این دو را چگونه از سر گذراندید؟ دوران کرونا را چگونه مدیریت می کنید و مشکل سال جاری مواد اولیه را در اثر چه می دانید؟
پارسا: در مساله کرونا که از اواخر سال گذشته فراگیر شده و تمام کشورها گرفتار آن شدند از جمله کشور ایران، آسیب های زیادی به بسیاری از خانواده ها وارد شد. اما اگردقت کنید این بخش خصوصی بوده که با تمام توان توانسته در این شرایط سخت کار کند و تا حد امکان توانسته نیاز هایی که برای جامعه در اولویت قرار داشته را به نحو احسن و با انجام وظیفه تامین و به مردم خدمت کند، درست برعکس بسیاری از مدیران که در شعار، خود را مردمی نشان می دهند ولی در مساله کرونا به نوعی عقب نشینی کردند و گوشه عزلت! برای خود برگزیدند تا خدای ناکرده آسیب نبینند. البته ما به نظر این عزیزان احترام می گذاریم.
ولیکن بخش خصوصی با تمام وجود در این عرصه فعالیت کرد و ما هم به مانند دیگر دوستان و همکاران و همرزمان جبهه ی تولید تلاش و کار کردیم و تا جایی که امکان داشت پروتکل های بهداشتی را در نظر گرفتیم ولی در محیط های صنعتی تحقق این امر به صورت صد در صدی ممکن نیست. ما در حد وسع خود با رعایت موارد بهداشتی مربوطه کار را رو به جلو هدایت کردیم.
در طرف دیگر از آغاز سال 1399 رشد زیادی را در قیمت مواد اولیه شاهد بودیم. هرچند که ریاست محترم جمهور هم فرمودند معمولا ده تا بیست درصد حداکثر باید اجناس رشد قیمت را تجربه کنند ولیکن ظاهرا ایشان را مطلع نمی کنند که ما دچار آسیب های شدیدی از بابت نوسانات قیمت مواد اولیه شدیم. منظور از ما، کلیه ی صنایع تکمیلی است.
در کنار اینکه مواد اولیه هر هفته با رشد قیمت همراه بود، همچنین برنامه ریزی به نحوی بود که ما به اجبار باید با رقابت بسیاری این مواد را تهیه می کردیم. در واقع بستری برای دلال ها ایجاد کردند مثل گذشته، و در آینده هم خوش بین نیستم که این روند تغییری داشته باشد!
از نظر بنده حرکتی که در خصوص مواد اولیه اتفاق افتاد، آسیب آن کمتر از کرونا نبود و باید این گونه حساب کرد که از هر دو جناح به تولید حمله صورت گرفته، هم از سوی مسائل مربوط به بیماری کرونا که گرفتاری مردم را به همراه داشت و هم به دلیل افزایش بسیار زیاد قیمت مواد اولیه مشکلات زیادی را ایجاد گردید.

بسپار- بحث بسته شدن مرزها تحت تاثیر ویروس کووید ۱۹ و البته تحریم ها روی وضعیت صادرات شما چه اثراتی داشته؟
پارسا: در مورد صادرات از نظر من تنها راه نجات مردم این است،که ما تولید را در دستور کار قرار دهیم و این تولید، تولیدی باشد قابل صادرات. فلسفه صادرات موضوعی است که برای هر کشور، برای هر مصرف کننده و برای هر دیدگاهی می تواند متفاوت باشد.
بله، مرزها بسته شدند و زمانی که مرزها بسته شوند، ورود و خروجی انجام نمی پذیرد و کار را سخت تر می کند، بر روی حجم صادراتمان تاثیر داشته و باعث کاهش حجم تقاضا در بازارهای هدف شده، همانطور که آقایان در آمارها اعلام کردند در بحث صادرات کلان کاهش شدیدی را شاهد بودیم و در ابعاد کوچک تری که ما هستیم، روی ما نیز تاثیر داشته و صادرات ما محدودتر شده است.
متاسفانه ایران در زمینه چانه زنی با کشورهای هدف صادراتی مانند: عراق، ترکیه، پاکستان و غیره ضعیف عمل کرده و سخت گیری این کشورها برای بازگشایی مرزهای ایرانی بسیار بیشتر بوده است. قاعدتأ روی نحوه و مقدار صادرات ما هم اثر گذاشته، بحث تحریم ها هم به جای خود مهمترین اثرش موضوع نقل و انتقال مالی هست که کار همه ما را بسیار مشکل کرده است.

بسپار- در خصوص برگشت ارز صادراتی، به عنوان یک صادرکننده مطرح، اشکال را در صادرکنندگان می بینید؟ یا در دولت؟ در کشورهای مقصد و هدف صادراتی به خاطر زیرساختهای بانکی و یا …؟
پارسا: من اشکال را در سیستم می بینم، مثل این است که شما چیزی که وجود ندارد را طلب کنید. اگر دولتمردان ما می توانستند ارز و طلب های خود را تحویل می گرفتند!
اگر سیستم بانکی درستی وجود داشت ما نگرانی ای نداشتیم و راحت تر صادرات خود را انجام می دادیم. هم ما مشکل سیستم بانکی داریم (نمی خواهم این مساله را باز کنم که علل آن چیست) و هم کشورهای هدف مانند عراق و افغانستان و دیگر کشور هایی که بخش عمده ای از صادرات ما به آنها صورت می گیرد و در حال حاضر هدف اصلی صادرات ایران هستند، اصلا ساختار سیستم بانکی در آن ها وجود ندارد!
در قاره اروپا که راهی برای صادرات در حال حاضر وجود ندارد. کشور های دیگر مثل امارات و غیره با بانک های ایرانی نمی توانند کار کنند. اگر استنباط دولت این بوده که صادرکننده کار خلاف کند، مثلا چمدانی بردارد و از خارج ارز بیاورد، من فکر میکنم در اینصورت، اینها صادر کننده نیستند و اهداف دیگری را دنبال می کنند. چون یک تولید کننده و صادر کننده هیچ وقت چنین کاری را انجام نمی دهد، این کار غیر قانونی است و چرا این انتظار وجود دارد که ما تولیدکنندگان و صادرکنندگان کار غیر قانونی انجام دهیم؟
البته من با بانک مرکزی با هرسختی ای که بود و با وجود زیان زیادی که بر ما وارد شد، در سال 97 و 98 و تا اواخر خرداد 99 را تسویه کردم ولی این تسویه بدین معنا بود که زوری بر سر ما بود و حکمی را صادر کردند که این حکم حق ما و صادر کنندگان نبود.
ما باید در تلاش باشیم که کشور صادرات انجام دهد و ارزآوری داشته باشد، اینها به عنوان مسوولین این کشور باید بستر سازی کنند و جاده را برای ورود ارز هموار سازند! این انتظار را از ما صادرکنندگان نداشته باشید که ما قاچاقچی ارز باشیم و ارز چمدانی بیاوریم، این کار ما نیست.
کشورهای مقصد صادراتی خود مشکلات عدیده ای دارند و زیر ساخت های آماده ای برای این کار ندارند و به فرض اگر آن مشکلات هم حل بشوند، ما خود در کشور مشکلات زیادی داریم و سیستم بانکی ما قادر به انجام این کار نیست. متاسفانه مشکل اصلی این است که دوستانی که این سیاست ها را به بخشنامه تبدیل کرده و سپس دستور العمل می کنند با علم اینکه صادرات محدود می شود بیشتر نگاه سیاسی به قضیه دارند و فضای بازارهای هدف ما را به کشورهای دیگر هدیه می کنند.
من به عنوان یک صادر کننده می گویم کالای من به عراق می رود و چند صد هزار دلار باید برگردد. شما مسئولین عزیز دولتی لطف کنید به ما در اینجا دلار و یا ریال بدهید، کمک کنید!
ما تسلیم یک سری بخشنامه ها هستیم که در نگارش آن ها و در تصمیم سازی ها هیچ گونه دخالتی نداریم. در واقع برای ما ارزشی قائل نیستند و انگار وجود نداریم.
ما می خواهیم اتاق بازرگانی قوی تر عمل کند که خوب آن هم ممکن است درگیر محدودیت هایی باشد، ظاهرا بیشتر مسایل سیاسی است که بنده از سیاست چیزی نمی دانم.

بسپار – قیمت مواد مصرفی واحد شما (پلی اتیلن ها و …) از اول سال چه قدر تغییر کرده؟ روش های تامین و معضلات شما چه بوده؟ راهکار و پیشنهاد شما برای رفع این مسائل چیست؟
پارسا: همانطور که عرض کردم قیمت مواد اولیه مصرفی ما که پلی اتیلن ها و پی وی سی است، خصوصا در زمینه پی وی سی، شتاب افزایشی زیادی داشت. PVC التهاب بیشتر و پلی اتیلن التهاب کمتری داشت. در یک مجموعه تولیدی مانند ما اکثرا مشکل نقدینگی دارند. حال حساب کنید برای مثال، در گذشته اگر می شد با بودجه ای برای یک ماه مواد اولیه تامین کرد، حال آن بودجه حداکثر توان 14 تا 15 روز را در تامین مواد اولیه دارد. همچنین آن شرایطی که قبل از مسایل این روزهای اقتصاد ایران بود، جدای از بحث قیمت، هم اکنون آن شرایط هم وجود ندارد، یعنی اصلا نمی شود اعتباری کار کرد.
ما در شرایطی قرار داریم که حتی نمی توانیم یک پیش فاکتور 5 روزه بدهیم! ما به عنوان صادر کننده ملی این مملکت به مشتری صادراتی خود نمی توانیم یک پیش فاکتور چند روزه بدهیم، که هر جای دنیا این صحبت را کنید به ما می خندند چون همچنین چیزی وجود ندارد، مگر می شود؟!
ما باید بتوانیم حداقل به مشتری صادراتی خود یک پروفرمای یک ماهه بدهیم. ما در شرایطی قرار گرفته ایم که جرئت تنظیم پیش فاکتور 3 روزه را هم نداریم. سختی کار را مشاهده کنید.
اگر با یک مشتری در آن سوی مرزها حساب و کتابی داشته باشیم یا او با ما قصد معامله داشته باشد به دلیل بسته شدن مرزها حتی نمیتوانیم بر سر یک میز گفتگو کنیم.
ما در زمینه پی وی سی و پلی اتیلن مشکلات داشته و داریم.
من باب ارائه راهکار … که خب البته دوستان کار خود را می کنند. ولی در پیشنهاد راهکار من چند بار عرض کردم به دوستان که یکی از راهکار ها این است که اگر سقف رقابت را به 5 تا 10 درصد برسانند، حداقل این التهاب گرفته می شود. هرچند که حال ادعا می کنند که در هفته های اخیر رقابت اتفاق نیفتاده، خب عزیزان شما چهار ماه تمام پوست ما را کندید! وقتی صداها درآمد، طوری مدیریت کردید که مثلا رقابت زیاد نشود. باز بعد از اینکه سر ما را چند ماه گرم کردید روند قبلی از سر گرفته می شود! این اتفاق سال هاست که تکرار می شود.
حساب دو دو تا چهار تا است. ما می گوییم از این مواد اولیه که البته حدود 20 درصد حضور دلال ها هم وجود دارد و خوب این منصفانه نیست و نباید اتفاق بیفتد. برای این سود 20 درصدی دلال ها، یک سود 80 درصدی جای دیگر وجود دارد که من می گویم آقایان آن سیستمی که دنبال سود 80 درصدی است، این 20 درصد را برای رد گم کنی راه انداخته و الا جای رد چکمه ها مشخص است و معلوم است از کجاست.
این دست ما نیست. ما راهکار نمی توانیم بدهیم ولی اگر نتوانند سقف رقابت را محدود کنند و توزیع را با این سیاست هایی که گذاشته اند و هر روز بخشنامه ی جدیدی صادر می کنند، دنبال کنند راهی به جایی نخواهیم برد.
ولی اگر در بخشنامه نوشتن و تصمیم سازی ها، بخش خصوصی به معنای واقعی دخالت داشته باشد و ما را همراه کنند، من فکر می کنم این مشکلات خیلی کمتر شود. باید مرزها هم با کنترل بیشتری همراه باشد که مواد اولیه به جای کالا از مرز خارج نشود که این هم متاسفانه اتفاق می افتد. می شود این ها را کنترل کرد ولی این که کنترل نمی کنند و چه کسانی در آن منافع دارند من نمی دانم، ولی وجود دارد.

بسپار- تحلیل شما از طرح افق چیست؟ برخی آن را شفاف سازی و به نفع تولیدکنندگان واقعی و برخی آن را به خطر انداختن امنیت اطلاعات مالی و مشتریان واحدها می دانند؟ شما با کدام اینها هم عقیده اید و چرا؟
پارسا: در مورد طرح افق واقعیت این است کسی از شفاف سازی بدش نمی آید. اگر تمام اطلاعات این کشور شفاف بود این همه رانت نداشتیم و کسانی را نداشتیم که سرمایه این کشور را تاراج کنند.
عدم شفاف سازی باعث می شود که فردی پست و مقام بالایی را بگیرد و سپس تازه متوجه می شویم توانایی انجام آن کار را ندارد. اگر اطلاع رسانی به معنی واقعی وجود داشت این اتفاقات پیش نمیامد.
تاکید می کنم، کسی از شفاف سازی بدش نمی آید ولی اگر هدف از شفاف سازی چوب لای چرخ تولید گذاشتن باشد آن را نمی پسندم و جایز نمی دانم.
اگر تصمیماتی که گرفته می شود بر پایه ی نگاه سیاسی باشد، شفاف سازی هم دردسر های بعدی را ایجاد می کند که زیاد جالب نیست.
تمام این داستان ها گفته می شود تا اینکه ما برسیم به اینجا که کشور باید تولید کند و تمام مدیران و امکانات کشور باید در خدمت تولید باشد، اگر آن مسیر را برویم و صد طرح افق بهتر و یا بدتر بگذارند موثر واقع می شود.
اما اگر نگاه این نباشد، بخواهیم سیاسی برخورد کنیم و فقط حرف آن را بزنیم، طرح افق را برداشته و طرحی جایگزین آن می کنند که ممکن است طرحی بدتر باشد.
متاسفانه سالهاست که با تصمیمات جدید یک سد و مانع جدید درست می کنند بر سر راه تولید قرار می دهند. نگاه باید نگاه ملی باشد. اگر تولید داشته باشیم امنیت برای این مردم فراهم می شود، اگر تولید داشته باشیم می توانیم اقتصاد رونق پیدا میکند، اگر تولید باشد سفره مردم رنگین تر است. این حقیقت ماجراست.
با شعار چیزی درست نمی شود. حداقل اجازه بدهند آنهایی که 30 تا 50 سال در کار تولید بوده اند، خاک آن کار را خورده و سردی و گرمی چشیده اند بیایند در تصمیم سازی ها شرکت کنند. چون بعضی ها واقعا با کار آشنا نیستند. شاید دلسوز باشند ولی جریان کار را نمی دانند و تصمیماتی که می گیرند صرفأ مانع تراشیست.
امیدواریم کمتر این اتفاقات بیفتد و به سمت شفاف سازی واقعی حرکت کنیم.

 

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره ۲۱۵ ماهنامه بسپار که در نیمه شهریور منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق فیدیبو قابل دسترسی است.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا