اخباراخبار ویژه

گفت و گوی بسپار با بابک همایونفال، مدیرعامل بازرگانی سحر: ما استراتژیست نداریم!

بسپار/ایران پلیمر بابک همایونفال، مدیرعامل شرکت بازرگانی سحر است. این شرکت در زمینه واردات ماشین آلات و تجهیزات فرآیندهای پلاستیک از جمله دستگاه های تزریق پلاستیک Wittmann battenfeld اتریش، چیلرهای صنعتی از gwk آلمان، سیستم های انتقال مواد از Koch آلمان، همچنین خشک کن های PET از اتریش و سیستم های بازیافت از Rapid Granulator سوئد و اکسترودرهای آمیزه ساز از کره جنوبی و … فعال است.

مهندس بابک همایونفال به خبرنگار بسپار می گوید: با توجه به استراتژی هایی که دولت حتی قبل از کرونا با توجه به کمبود نقدینگی ارزی اتخاذ کرده بود، نزدیک به یک سال و اندی است که وضعیت واردات ماشین آلات و تجهیزات و در واقع دستاوردها و فناوری های روز اروپایی به ایران سخت و سخت تر شده است.
در حقیقت طرف های اروپایی، با توجه به تحریم علاقه چندانی به فروش در بازار ایران ندارند و علاقه مند به پذیرش ریسک در این زمینه نیستند. از طرف دیگر هم ما در ایران، سیاست انقباض ارزی داریم و ارزی برای واردات ماشین آلات اختصاص نمی دهیم. به این ترتیب درگاه های تجاری ما با دیگر نقاط دنیا روز به روز تنگ و تنگ تر شده است.
آخرین پروژه ای که ما انجام دادیم واحد تولید فیلتر دیالیز بود که با شرکت کنسرسیوم دیالیز ایران انجام دادیم و چند پروژه تجهیزات پزشکی دیگر را هم آماده انجام داشتیم که متاسفانه از یک سال و نیم پیش به این طرف تقریبا تمام پروژه های در این سطح متوقف شد. شرایطی هم که الان به خاطر بیماری کرونا در دنیا به وجود آمده، مزید بر علت شده و در حقیقت عملکرد سیستم ها به گونه ای است که هیچ علاقه ای به واردات ماشین آلات از کانال های اروپایی دیده نمی شود و به نظر هم نمی آید چشم انداز مناسبی پیش رو باشد.
در پرانتز این را بگویم که اگر در مبحث تجهیزات پزشکی صحبت کنیم، درست است که ما در ایران یکسری دستاوردهای مناسب در زمینه تولید اقلامی مانند سرنگ، سرم و بعضی اقلام دیگر مثل فیلتر دیالیزو … داریم (که البته به صورت ۱۰۰٪ هم نیست) ولی باید توجه داشت بسیاری از اقلام دیگر این حوزه هنوز وارداتی هستند و هیچ سرمایه گذاری روی بسترهای تولید آنها انجام نشده است. واردات آنها به شدت منفعت دارد و سیاست های کلی وزارت بهداشت و وزارت صمت هم در راستای خودکفایی در این بخش ها، نیست. در حقیقت شعارهایی داده می شود که نتیجه اش هم قابل مشاهده است و ما در چرخه تولید تجهیزات پزشکی به شدت وابسته به واردات هستیم!
در این شاخه با توجه به اتفاقات چند ماه اخیر دیدیم که تولید و تامین تجهیزات پزشکی در هر کشوری تا چه حد اهمیت دارد. شاید بهتر باشد، به صورت عملی نشان بدهیم که دنبال این خودکفایی هستیم. زیرساخت ها را آماده کنیم تا توان ساخت و تولید پلیمرهای مهندسی و ماشین ها و قالب های مناسب در کشور فراهم شود. در این زمینه ها هنوز نقص های جدی داریم و با این مسیری هم که در پیش گرفته ایم، امیدی به اخذ نتیجه نیست. ببینید این دسته از تولیدات فناور، را نمی توان با ماشین آلات چینی تولید کرد! همانگونه که تا به حال دیده ایم و اگر هم بشود، مقرون به صرفه نخواهد بود.

بابک همایونفال در ادامه می گوید: ببینید در کل صنعت ایران من یک ضعف استراتژیک می بینم، آن هم نداشتن نوابغ و نخبه ها و در کل استراتژیست ها در راس صنایع مرتبط است!
برای انجام یک فرآیند اصطلاحا خودکفایی، شما باید مدیری در راس کار داشته باشید که دانش داشته باشد، اقتصاد را بفهمد و همچنین بداند که چگونه اجزای مختلف را تامین کرده، در کنترل بگیرد و مدیریت کند. چون ما موانع بسیاری جهت انتقال دانش فنی داریم. شما این نوع افراد را متاسفانه در راس امور نمی بینید. ما مدت خیلی زیادی است که دچار قحط الرجال هستیم.
مورد بعدی که در سیستم کشور وجود دارد، عدم ارزیابی و داشتن اطلاعات آماری موثق در زمینه واردات و نیازمندی های بازار است که تجمیع این هاست که می تواند سرمایه گذاران را هدایت کند. اگر دولت نمی آید استراتژی ها را تعیین کند، حداقل بگذارد بخش خصوصی خودش به کسب و کارش سمت و سو بدهد، چون بخش خصوصی دنبال حداکثر منفعت است و می داند چه باید بکند. اما نیازمند آمار و اطلاعات دقیق اقتصادی است که تولید آن توسط دولت ها ممکن است. اگر اطلاعات آماری دقیق بدهند، سرمایه گذاران می توانند حفره های اقتصادی را برای دولت پر کنند ولی متاسفانه آمارهایی که داده می شود گنگ هستند و یک جورهایی به نظر می آید که درگاه های واردات فقط برای گروه های خاصی باز گذاشته می شود.

از همایونفال در مورد چشم انداز آینده صنعت و اقتصاد و همچنین بنگاه وی می پرسیم. می گوید: ما برنامه مشخصی برای آینده نداریم! چون در حقیقت نمی توانیم برنامه ای داشته باشیم. فقط با توجه به توانایی های بخش خصوصی و تمایل آن برای سرمایه گذاری در هر برهه زمانی، تعدادی پروژه محدود برای خودمان تعریف می کنیم و رو به جلو می رویم.

آیا هیچ وقت از سوی سازندگان داخلی ماشین آلات پیشنهادی برای فروش در بازارهای منطقه داشته اید؟ با توجه به پتانسیل و تجربه و دانشی که در این زمینه در سازمان شما هست. همایونفال پاسخ می دهد: اتفاقا، بله، از نظر من پتانسیل مناسبی در این زمینه وجود دارد. من اگر در جایگاه مقامات وزارت صمت بودم، حتما تمامی شرکت هایی که تمایل به صادرات داشتند را جمع می کردم و برای آنها یکسری استانداردهایی می گذاشتم. در حقیقت اگر شما بیایید در زمینه ماشین آلات که بحث اصلی ما هست و حتی محصولات، یک چهارچوب های مشخصی را مطرح کنید، در کوتاه مدت شاید دشواری هایی برای شرکت ها به وجود بیاید تا بتوانند مدارک مورد نیاز را اخذ کنند ولیکن آبروی از دست رفته صنعت ایران را در خارج از کشور را خریداری می کنید. اگر شما به کشوری مثل عراق یا ترکیه بروید بیشتر از آنکه از صنعت ایران به خوبی تعریف کنند، از تقلب هایی که صنعت کاران ما علیه آنها انجام داده اند چه در زمینه فروش محصولات و چه در زمینه ارایه خدمات شکایت می کنند و چون دستشان هم به جایی بند نیست،بعد از یک بار خرید فقط تجربه ناخوشایند خود را از خرید ایرانی عنوان می کنند.به این شکل بقیه صنعت کاران ما که فعالیت کیفی دارند، چوب آن دسته سودجو را می خورند. در عین حال وظیفه نهادهای نظارتی هم هست که از صنعتگران کشور، در بازارهای مختلف حمایت کنند.

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره ۲۱۳ ماهنامه بسپار که در نیمه تیرماه منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق فیدیبو قابل دسترسی است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا