گفت و گوی بسپار با مهدی محمد زاده، رییس هیات مدیره ی چسب سینا: تعرفه های واردات غیرمنطقی است

بسپار/ ایران پلیمر می نویسد، مهدی محمدزاده، فوق لیسانس پلیمر از دانشگاه صنعتی امیرکبیر است. او به همراه دوست خود که وی نیز دانش آموخته مدیریت صنعتی است، گودرزی (مدیرعامل)، چسب سینا را در سال 70  به صورت یک واحد تولیدی و صنعتی کوچک در شهر ری پایه گزاری کردند.

این شرکت تقریبا چسب مورد نیاز همه ی صنایع شامل انواع چسب های مایع و نواری قابل مصرف در صنایع كفش، چرم، سراجی (كیف و چمدان)، مبلمان و لوازم اداری، خودرو، بسته بندی، پوشش های كف، ساختمان، برق و الكترونیك، چوب و مصارف عمومی را تولید می­کند.

وی در طی گفت و گو از دستاوردهای این شرکت و چالش های پیش روی صنعت چسب که یکی از مهم ترین صنایع حد واسط در کشور است به صحبت پرداخت.

 

محمدزاده: سال 67 بود که مدرکم را در رشته مهندسی پلیمر گرفتم. بعد از گذراندن دوسال دوران سربازی به دانشگاه برگشتم و کارشناسی ارشد را ادامه دادم. حوالی سال 70 چسب سینا را در یک کارگاه کوچک در شهر ری شروع کردیم که بعد در کهریزک و از سال 78 در شهرک صنعتی هشتگرد به فعالیت خود ادامه داد.

به عنوان رییس هیات مدیره وظایف مربوط به کارخانه و مدیریت فنی به من محول شده و دفتر مرکزی و واحد های ستادی برعهده مهندس گودرزی است که سمت مدیرعامل شرکت را بر عهده دارد. در سال ۸۹ موفق به دریافت گواهینامه ISO9001 شدیم و جزو اولین واحدهایی بودیم که این گواهینامه را که در آن زمان اختیاری بود دریافت کردیم. تا به امروز سعی ما بر این بوده تا هر سال به سبد محصولات اضافه کنیم و در صنعت چسب تقریبا یک شرکت دانش ­بنیان به شمار می ­آییم.

 

بسپار- دانش بنیان بودن متضمن دارا بودن نوآوری های مستمر در تولید مبتنی بر خلق دانش است. در این مورد بیشتر بفرمایید و همچنین ظاهرا واردکننده و نماینده شرکت نیتو هم هستید …

محمدزاده: به طور کلی محصولات ما شامل چسب های حلال و پایه آب و نواری می­شود. نواری شامل چسب های BIOPP که برای چسب کارتن استفاده می­شود. چسب های کاغذی که در صنعت خودرو استفاده می شود و نقاش­ ها برای اینکه قسمتی رنگ زده نشود از آن استفاده می­کنند. نوار چسب های برق را نیز با کیفیت بالایی در بازار عرضه می­کنیم و همچنین چسب های لوله و ضد زنگ.

بله اخیرا نمایندگی انحصاری شرکت نیتوی ژاپن را گرفته ­ایم که دومین تولیدکننده ­ی بزرگ چسب های نواری در دنیاست و ۱۳ هزار نوع تیپ از شرکت های غذایی گرفته تا تیپ های برق را در سبد محصولاتش دارد. البته از این ۱۵ هزار نوع ممکن است تعداد محدودی در ایران کاربرد و بازار داشته باشد و ما بنابر درخواست مشتری و گنجایش بازار اقدام به واردات آن می کنیم. مشتری کد محصول موررد نظر را به ما اعلام و ما آن را مستقیما از نیتو وارد می­کنیم.

دیگر محصولاتی که مشغول کار بر روی آن­ها هستیم چسب­های سیلیکون و چسب­های یک دو سه است که اکنون در حال واردات آن هستیم اما در نظر داریم تولید آن­را آغاز کنیم. البته قبلا موضوعی مطرح شده بود مربوط به سرطان­زا بودن چسب های یک دو سه. به طور کلی در پروسه­ی استفاده از هر نوع چسب اگر به شکل غیر اصولی باشد برای سلامت انسان زیان آور است چون چسب­ها معمولا با حلال­های پایه صنعتی ساخته می­شوند و و تلورانس مجازی برای آن تعریف شده مانند آلودگی هوای تهران که در صورت عدم استفاده از ماسک و غیره باعث بروز بیماری می شود. ولی لزوما چسب های یک دو سه سرطان­زا نیست و فرمولاسیون آن مشابه بقیه چسب هاست.

از دیگر محصولات ما چسب­های درزگیر سیلیکونی است که بیشتر برای درزگیری سرویس های بهداشتی و چسباندن آینه و شیشه روی دیوار غیره و در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد.

 

بسپار- به اعتقاد شما چرا برخلاف بسیاری از شرکت های تولیدی معظم در دنیا، در ایران شاهد برقراری شرکت های چند نسلی نیستیم؟

محمدزاده: شرکت هایی مثل نیتو به تدریج تبدیل به شرکت سهامی می شوند و طبیعتا بنیان­گذار اولیه­ ی آن اکنون در این دنیا نیست. سهام­داران و هیات مدیره ­ی آن به بقای شرکت توجه ویژه ای دارند. اما در ایران هنوز این فرهنگ جا نیفتاده و حتی بعد از مدتی فعالیت، دو شریک از یکدیگر جدا می­شوند و هرکدام راه خود را می­روند. این اتحاد و چند محوری در ایران وجود ندارد و چند شرکت موازی بیشتر رقیب هستند تا همکار. هر چند منافع همه­ی ما در گرو یکدیگر است، اما همین فهم یکی بودن منافع در دراز مدت، نیازمند فرهنگ خاص خود است. متاسفانه در ایران همکاران برای گرفتن سهم بیشتری از بازار به رقابت منفی با یکدیگر می­پردازند و در کار هم سنگ اندازی می­کنند. در همه­ی صنایع این مساله وجود دارد البته تا حدی هم طبیعی است اما رقابت سالم نه تخریبی. ما باید رقیب را به رسمیت بشناسیم و فقط خود را در نظر نگیریم.

 

بسپار- با توجه به رویکرد کاهش وابستگی به نفت و کاهش آسیب های محیط زیستی، حرکت از چسب های حلال پایه به آب پایه در صنایع چسب سینا به چه شکل دنبال می شود؟

محمدزاده: متاسفانه مثلا پروژه­ ی دانشگاهی دوست من در سال ۶۷ رنگ های اکریلیک پایه آب بود ولی همچنان از این نوع رنگ­ها استفاده نمی­شود! چون فرهنگ آن ایجاد نشده و اطلاع رسانی صحیحی صورت نگرفته­است. در ذهن همه­ ی  ما رنگ­ها و چسب­های پایه آب همان رنگ­ها و چسب­های پلاستیک هستند که مقاومت کمی دارند. چسب سینا اولین شرکتی بود که چسب پایه آب مخصوص صنعت کفش را وارد بازار کرد اما مشتریان راغب به خرید نبودند و تصور می­کردند چسبی که پایه آن آب باشد مسلما کم کیفیت است و این به عدم شناخت ما از چسب های پایه آب باز می­گردد. اما جزو پروژه های ماست که این بخش از محصولات را در بازار داخل گسترش دهیم و در برنامه های آتی ما قرار­دارد.

 

بسپار- چند خط تولید و با چه ظرفیت روزانه ای در اختیار دارید؟ آیا طرح توسعه ای هم دارید؟

محمدزاده: از وزارت صنایع ۱۵ هزار تن در سال ظرفیت گرفته ایم. البته دو سال پیش طرح توسعه ای داشتیم و هم اکنون در حال گسترش آن هستیم. بر طبق طرح توسعه فضای کارخانه را افزایش دادیم و خطوط جدید برای تولید چسب سیم­های برق راه اندازی کردیم و امیدواریم وضعیت به گونه­ای پیش رود که بتوانیم به حداکثر میزان بهره­وری برسیم و از این رکود به خصوص در بخش ساختمان بگذریم چون چسب­های ما مانند پی وی سی فشار قوی در این صنعت کاربرد دارد و به هر حال رکود در هر بخش بر روی صنعت چسب تاثیر گذار است چراکه شما برای تولید هرچیزی بی نیاز از چسب نیستید.

 

بسپار- با توجه به گستردگی سبد محصولات، چسب سینا چه بخشی از بازار را در اختیار دارد؟

محمد زاده: از آنجایی که آمار دقیقی دراین مورد در دست نیست نمی­توان با قطعیت به این سوال پاسخ داد. ولی می­دانیم که یکی از بزرگترین تولید کنندگان چسب و یکی از واحدهایی هستیم که تقریبا تمام انواع چسب را به مشتریان ارایه می کنیم.

 

بسپار- صنایع در سالهای اخیر با مشکلات متعددی از تامین مواد اولیه تا سنگ اندازی ها در مسیر اخذ تسهیلات و غیره روبرو بوده اند. شما این مسایل را چه طور مدیریت کرده اید؟