گفت و گوی بسپار با مهدی امینی، مدیرعامل گروه بازرگانی رنگ چی شیمی: تجارت رنگ ایران گرفتار امواج تحریم و بی ثباتی
بسپار/ ایران پلیمر مجموعه رنگ چی شیمی فعالیت خود را در سال 1362 به شکل سنتی در بازار تهران به عنوان واحد تامین کننده مواد اولیه صنایع رنگ، پلاستیک، نساجی و الیاف، چاپ و ساختمان آغاز کرد. این مجموعه در شهریور 1379، با توجه به اعتماد مشتریان و همراه با اندوخته دو دهه قبل خود با رشدی قابل توجه روبرو شد و در این راستا، رویه خود را در امور بازرگانی تغییر داده و ادامه آن را در قالبی جدید و با رویکردی نو آغاز کرد. این نقطه آغاز حرکت گروه بازرگانی رنگ چی شیمی بود. امروزه این شرکت با بیش از 30 سال سابقه، در زمینه بازرگانی و مشاوره فنی انواع رنگدانه از جمله دی اکسید تیتانیوم و افزودنیهای پلیمری ارایه راه حل تامین مواد افزودنی تخصصی صنایع رنگ و رزین، پلیمر، چاپ و ساختمان فعالیت کرده و نمایندگی شرکتهای معتبر اروپایی و آسیایی را در دست دارد.
در ادامه راجع به معضلات تولید، صادرات و واردات صنعت رنگ ایران و مواد اولیه با مدیرعامل این شرکت گفت و گو کردیم.
بسپار- میانگین ارزبری صنعت رنگ و رزین ایران حدودا چند درصد است؟
امینی: پاسخ دادن به این سوال آسان نیست و شاید جواب دقیقی برای آن وجود نداشته باشد. چرا که صنعت رنگ و رزین از طرفی در برخی مواد اولیه وابسته به واردات است و از طرفی هیچگاه به آمار دقیقی از میزان تولید در صنعت رنگ و رزین ایران دسترسی نداشتهایم. بسیاری از شرکتها تمایل به ارایه آمار تولیدات خود ندارند و گاهی آمار غیر واقعی ارایه میکنند. در نتیجه نمیتوان میزان دقیق ارزبری را با قطعیت بیان کرد. اما فکر میکنم بیشتر از حدود 70 درصد مواد صنعت رنگ و رزین ارزبر باشد اما میزان آن مشخص نیست.
بسپار- واردات مواد اولیه از ابتدای سال 97 با چه چالشهایی مواجه بوده است؟ آیا این معضل واحد هایی را به مرز تعطیلی کشانده است؟
امینی: فکر نمیکنم مشکل و معضل دیگری بتوان برای صنعت رنگ و رزین یا کلیه صنایع متصور شد. در واقع باید گفت چه چالشی نبوده که تولیدکنندگان و واردکنندگان این صنعت با آن مواجه نبودهاند. برای مثال، تصمیمات یک شبه مانند حذف صرافان از چرخه اقتصادی و تبادلات ارزی کشور و حذف وارد کننده به شکل غیر مستقیم از آن جمله بود. به وادر کنندگان اعلام داشتند فقط در صورتی میتوانید مواد اولیه را وارد کنید که قرارداد آن را با یک شرکت تولیدی داشته باشید. قانون گذار مستحضر نیست که وارد کننده –به خصوص در بحث مواد اولیه- آن را به عنوان نمایندهی پخش در کشور وارد کرده و آن را در انبار قرار داده و به مرور بین مشتریان توزیع میکند و نیاز واحدهای تولیدی کوچک را نیز رفع میکند.
برای مثال، مصرف ماهانه تیتان برخی واحد ها 30 تن و برخی یک تن است. شاید وارد کننده بتواند با واحد هایی با مصرف 30 تن یا حتی 10 تن قرارداد ببندد، اما قرار داد بستن 100 یا 200 مشتری که یک یا دو تن مصرف دارند و واردات جداگانه برای هریک میسر نیست. وارد کننده ابتدا بازده مشتریانش را میسنجد و واردات را بر این اساس انجام میدهد. اینکه قانون گذاران چه زمانی به این امر مشرف شوند مشخص نیست. بارها اعتراض کردهایم اما متاسفانه صدایمان به جایی نرسیده و علاوه بر این، ارایه قرارداد نیز یک پروسه زمانبر است و حدود چندماه به طول میانجامد.
شاید این مشکلات، واحدهای تولیدی را کاملا به تعطیلی نکشانده باشد اما بخشی از تولیدات آنان را فلج کرده و درصد استفاده از ظرفیت را پایین آورده است. هرچند اخیرا از منابع غیر رسمی شنیدم چند شرکت بزرگ صنعت رنگ اعلام تعطیلی کردهاند. از آنحایی که صادرات برخی تولیدات رزینی را نیز بر عهده داریم اطلاع دارم که بسیاری از این واحدها با مشکل کمبود مواد اولیه مواجه شدهاند که به معضل صنعت رنگ و رزین تبدیل شده است. امروزه در صنعت تولید انواع رنگها، بسیاری از پیگمنتها موجود نیست و در بازار نایاب شده است. ما به عنوان یک نمایندگی، حدود چهار ماه است که هیچ وارداتی نداشتیم ضمن آنکه بخشی از واردات قبلی ما نیز هنوز در گمرک است. حتی قرارداد نیز ارایه کردهایم و پاسخ دادهاند که این جنس به میزان کافی در کشور وجود دارد و شما قادر به واردات آن نیستید. استدلال این است که سال گذشته حدود 100 تن وارد شده و امسال 130 تن و بر اساس برآورد نیاز واحدهای تولیدی، میزان وارد شده به کشور کفاف تولید را میدهد. صحیح یا غلط بودن این استدلال به کنار، مساله این است که کمبود این مواد در بازار محسوس است و وارد کننده از طرفی با فشارهای ناشی از چند نرخی شدن ارز، هزینههای خواب کانتیر و انبار داری و همچنین فشار فروشنده برای دریافت پول مواد فروخته شده مواجه است. پیش بینی میکنم وضعیت صنعت از این نیز اسف بار تر شود چرا که همچنان درگیر تبعات تصمیمهای نادرست فروردین ماه هستیم و هنوز درگیر آزمون و خطاهای بعد آن نشدیم. جایی خواندم حدود 32 بخشنامه در مورد واردات از ابتدای سال جاری ابلاغ شده است. در چنین شرایطی وارد کننده نیز تصمیم میگیرد تا ثبات وضعیت دست از واردات بکشد و در نتیجه کمبود مواد اولیه به شکلی که میبینیم روی میدهد.
بسپار- تامین مواد اولیه چند درصد گرانتر شده است؟ آیا موادی در این صنعت جزو اولیت یک محسوب شده است؟
امینی: بسته به نوع کالا، از بهمن 96 تا کنون حدود 100 تا 150 درصد افزایش قیمت در مواد اولیه وارداتی داشتیم که دلیل اصلی آن افزایش نرخ ارز است. دلار حدود 10 هزار تومان به دست تولید کننده میرسد. رقم ثبت شده در سامان نیما حدود 8 هزار تومان است اما صرافیها رقمی را جداگانه (به عنوان حق حساب و غیره) به صورت ارز یا چک بانکی میگیرند و عددی که به دست تولید کننده میرسد بیشتر از 9 هزار تومان تمام میشود. هرچند برخی وارد کنندگان از این شرایط سوء استفاده کرده و مواد را با قیمت بالاتری به فروش میرسانند. حتی برخی واحدها به جای تولید، جنس را از وارد کننده خریداری کرده و پس از مدتی با قیمت بالاتر در بازار آزاد میفروشند. اما وارد کننده واقعی نهایتا با 150 درصد افزایش قیمت کالا را به فروش میرسانند. به غیر از اجناسی که افزایش قیمت جهانی داشتهاند.
(ادامه دارد…)
متن کامل این مقاله را که در شماره 194ام ویژه نامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار که در پایان آبان ماه منتشر شده است بخوانید.
در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. امکان اشتراک آنلاین بر روی صفحه ی اصلی همین سایت وجود دارد.
