گفت‌ و‌گو با محمدرضا ایوبی، مدیرعامل شرکت کپکو: عمر ساختمان ها در ایران 30 سال است در دنیا 100 سال، چرا؟!

بسپار  می نویسد، کپکو در سال 82 تأسیس شده و در سال 83 پروانه بهره‌برداری در زمینه تولید محصولات اسپیسر، 85 واتراستاپ و در سال 86 افزودنی‌های بتن را دریافت کرده است. این شرکت با نام همگرایان تولید به ثبت رسیده و نام تجاری آن کپکو مخفف concentric aligns of Production به‌معنای همگرایان تولید بوده ولی بعدها به‌دلیل بازار محصولاتی که در آن وارد شده، این نام به Chemical and polymer in conclude تغییر پیدا کرده است.

 

ایوبی: محصولات تولیدی کپکو به سه طبقه اصلی تقسیم می‌شوند. اسپیسرها برای مصارف تزریق پلاستیک کاربرد دارند. این مواد پلی‌اولفین‌هایی هستند که ما به شکل قطعات اسپیسر تولید می‌کنیم و برای آرماتوربندی استفاده می‌شوند و به شبکه آرماتور نظم می دهند. محافظت از خوردگی بتن ایجاد می‌کنند، دوام و عمر بتن را هم افزایش می‌دهند. واتراستاپ‌ها به‌شکل نوارهای پی‌ وی‌ سی برای آب‌بندی درزهای بتنی در سازه هایی مثل سد، تصفیه‌خانه، مترو، آب و فاضلاب، تونل‌ها و تمام مکان‌هایی که سازه در تماس با آب است، کاربرد دارد. سومین طبقه، مواد شیمیایی هستند که یا به بتن اضافه می‌شوند یا بعد از سخت شدن بتن روی آن اعمال می‌شوند تا کیفیت، دوام و مقاومت بتن را افزایش دهند.

 

بسپار- واحد شما تولیدکننده بتن های پلیمری هم هست …

ایوبی: بله، بتن‌ های پلیمری که از آن‌ها با عنوان polymer concret ها نام برده می‌شود بتن‌ هایی هستند که از سیمان در آن‌ ها استفاده نمی‌شود. یکسری از محصولات ما polymer concret هستند یعنی به‌جای اینکه ما سیمان استفاده کنیم از یک رزین‌ هایی مثل اپوکسی و پلی‌استر ها که سخت‌شوندگی بتن را ایجاد می‌کنند، استفاده می کنیم. این بتن‌ ها برای منظورهای خاصی استفاده می‌شوند چون قیمت آن‌ ها فوق‌ العاده گران‌تر از بتن‌های معمولی است. سیمان نقش چسبندگی در بتن را دارد، با هر چسب دیگری بتوانیم سیمان را جایگزین کنیم، امکان پذیر است ولی سیمان ماده بسیار ارزان قیمتی است و به همین‌خاطر در صنعت بتن بیشتر از سیمان استفاده می‌شود. ولی برای موارد خاص مثل مواردی که نیاز به مقاومت و دوام بالا، نیاز به مقاومت در برابر مواد شیمیایی داریم ما ناچار هستیم از بتن‌های پلیمری استفاده کنیم. در واقع هدف ما تولید بتن نیست، بلکه سرویس دادن به بتن است.

 

بسپار- امروزه این محصولات چه سهمی در صنعت ساختمان دارند؟

ایوبی: حدود 50 درصد از بازار از این محصولات در ساختمان‌سازی استفاده می‌کنند و بیشتر در پروژه‌های عمرانی بزرگ استفاده می‌شوند. محصولات دیگر محصولاتی هستند که برای بهبود بتن افزوده می شوند، شاید صدها سال بود که بتن بدون افزودنی کار می کرد و الان هم می‌تواند، اما با چنین افزودنی‌های شیمیایی شما می‌توانید بتنی تولید کنید که تا 200 سال عمر کند! در بحث اسپیسر هم همین‌طور. زمانیکه ما وارد این بازار شدیم این فرهنگ‌سازی را انجام دادیم به‌خصوص در بحث اسپیسر ما جزو اولین‌ ها در ایران بوده‌ ایم که بازارسازی کرده‌ ایم. با وجود این هنوز هم جای کار دارد تا بازار آن رشد بیشتری داشته باشد.

 

بسپار- نقش مراکز و دوایر تصمیم ساز در کابری وسیع این محصولات چه می تواند باشد؟

ایوبی: در زمینه اسپیسر ما تلاش کردیم و به مرکز تحقیقات درخواست دادیم که استانداردهایی در ساخت و ساز تعریف شود، متأسفانه به دلیل وجود بوروکراسی مراکز دولتی در فضایی قرار گرفته‌ایم که نتوانستیم آن کار را به انجام برسانیم چراکه نیاز به سرمایه‌ گذاری و حمایت داشتیم و همچنان هم آیین و استانداردی تدوین نشده است. در کشورهای دیگر این آیین‌نامه‌ ها موجود است. از مرکز تحقیقات که به عنوان یک مرجع در زمینه صنعت ساختمان شناخته می شود، انتظار حمایت داشته‌ ایم ولی محدودیت‌ هایی در این مراکز وجود دارد. در زمینه واتراستاپ در پروژه‌ های بزرگ و کوچک الزاماتی ایجاد شده است چون اگر این کار را نکنند خودشان دچار نشتی می‌ شوند. در این بحث خود ما استانداردهایی تدوین کرده ایم. استاندارد ملی ایران را شرکت همگرایان تولید، تعریف کرده است و در زمینه افزودنی‌های بتن حیطه گسترده‌ تری است که اکثر آن‌ها پلیمری هستند مانند محصولاتی که به شکل چسب‌ ها، coatingها و curing agentها مصرف می شوند. در دنیا در حوزه بتن‌ ها بیشتر کار شده است و استانداردهایی مثل ACI تعریف شده است. استانداردها در ایران به طور عمده ترجمه‌ ای از استانداردهای اروپایی یا امریکایی هستند که هرچند سال هم به روز می‌شود. ولی هم‌چنان خود صاحب‌ نظران بتن اذعان دارند که کیفیت بتن سنتی در ایران فاصله زیادی با استانداردهای جهانی دارد و بخش عمده آن فرهنگ‌ سازی است. عمر ساختمان‌ های ما حدود 30 سال است درصورتی‌ که در کشورهای دنیا بالای صد سال است.در حالت کلی قبل آن اجازه تخریب داده نمی‌شود چون مشکلات زیست‌محیطی ایجاد می کند.

 

بسپار- ظاهرا طرحی برای ضدحریق کردن بتن دارید؟

ایوبی: در بحث ضدحریق کردن، وقتی سازه در معرض حرارت بالا قرار می‌گیرد بخش‌های فلزی سازه نرم می‌شود و تسلیم می‌شود و به اصطلاح collapse می‌کند، این است که تمام تلاش‌هایی که ما می‌کنیم برای این است که بتونیم فاصله زمانی رسیدن دمای سازه فلزی به دمای تسلیم را کاهش دهیم. مثلاً بتن‌هایی که در داخل خود آرماتور دارند اگر بتوانیم زمان لازم برای خاموش کردن آن را به آتش‌نشان بدهیم، از فروپاشی ساختمان جلوگیری می شود. بتن وقتی در برابر انتقال حرارت قرار می‌گیرد ساختار کریستالی آن تغییر ماهیت می‌دهد و کاهش مقاومت خواهد داشت، پس ما فقط می‌خواهیم مقاومت سازه فلزی داخل بتن را افزایش دهیم تا از فروپاشی جلوگیری شود. در این حوزه محصولاتی وجود دارد که در اصل به عنوان عایق استفاده می‌شود و به شکل پوشش روی بتن اعمال می‌شود ولی در ایران متاسفانه مصرف آن کم است.

 

بسپار- بتن در سازه های دنیا نقش بسیار پر رنگی دارد. بهینه سازی آن برای کاربردهای مختلف موردی است که این روزها در دنیا بسیار روی آن سرمایه گذاری می شود. در ایران این بازار چگونه است؟

ایوبی: 

(ادامه دارد …)



متن کامل این مصاحبه را در شماره 179 ام ماهنامه بسپار که در نیمه مردادماه منتشر شده است بخوانید.



در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکارخانم ارشاد تماس بگیرید. امکان اشتراک آنلاین بر روی صفحه اصلی همین سایت وجود دارد.