یادداشت مدیرمسوول/ چیزی اتفاق افتاده، نه امروز، که سالهاست

بسپار/ ایران پلیمر متاسفانه در پی ناآرامی ها و اعتراضات دو هفته اخیر در کشور، شب گذشته هم دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در محل دانشگاه مورد تعرض قرار گرفتند …

“نمی شود از کنار اتفاقات پس از 25 شهریور امسال در سکوت عبور کرد. آنچه رخ داد یک اعتراض و جنبش اجتماعی صرف نبود که ما نه فقط به عنوان فردی از جامعه، که به عنوان بخشی از چرخ دنده های اقتصاد کشور هم، از اثرات آن پیش و پس از وقوع بی تاثیر بمانیم.

مهسا امینی دخترکی بود که می توانست یکی از فرزندان ما باشد، یا عضوی از خانواده هر کدام از ما. این روزها اگر چشمی برای دیدن داشته باشیم و ذهنی برای پذیرش واقعیت، می بینیم که چون او بسیارند، جوانانی که قوانین “شمانوشته” را برنمی تابند. رابطه ملت و حکومت به نقطه ای از ناامنی رسیده که هر از چند گاهی در غیاب هر گونه امکان نقد و امید به تغییرات اصلاحی ساختاری، شاهد اعتراضات پرتعداد خیابانی هستیم.

عجیب است که انگار هیچ اراده ای برای برون رفت از این شرایط وجود ندارد.
در چند سال اخیر، کسب و کارها از خروج نیروی کار متخصص و غیرمتخصص بسیار گفته اند و همه ما هم شنیده ایم. جوانانی که متاسفانه حداقلی از آزادی در گذران زندگی و کمترین امیدواری به بنای آینده خود در مملکت خویش ندارند. روش در حل این بحران چه بوده؟ یا عدم قبول آن و اصل را بر حذف مساله گذاشتن، و یا دامن زدن و تشدید (خواسته یا ناخواسته) مهاجرت ها، با اصراری بی معنا بر سر اصولی که هیچ مقبولیت عامی هم ندارند. تصمیم سازی اقلیتی برای اکثریت، بالاخره یک جایی خود را نشان می دهد و داده است. با چنین رویکردی پیش بینی برای آینده کسب و کارهای کشور در غیاب نیروی کار مورد نیاز چه خواهد بود؟

از سوی دیگر اتخاذ سیاست های تقابل حداکثری با دنیا و انزوایی که هر روز گلوی توسعه فناورانه و همه جانبه کشور را تنگ تر می فشارد، نفسی برای شکوفایی و نوآوری نسل نودانش آموخته و نفسی برای سرمایه گذاران صنعتی باقی نگذاشته است. هرچند راه ها برای رسوخ به بیرون و بده بستان های ضروری با جامعه جهانی هموارتر از قبل شده، اما هزینه ی گزاف این دور زدن ها مجالی برای رقابت در بازارهای سخت امروزی باقی نمی گذارد. با چنین چشم اندازی و چنین چارچوب های بسته ای، تا چه وقت کسب و کارها (و اقتصاد کشور)، می توانند تاب بیاورند؟

دست آخر هم که … در حالیکه دنیا، در انقلاب صنعتی چهارم به پیش می تازد، از عصر اینترنت عبور کرده و کاربردهای ملموس هوش مصنوعی و اینترنت اشیا در صنعت و تجارت و زندگی روزمره، نمود و کارکردهای فراون تری پیدا می کند، به یکباره اینترنت در کشور، قطع و یا به شدت محدود می شود و فیلترینگ، همه شبکه های حمایتی کسب و کارها را می بلعد. برآورد نهادهای تخصصی از میزان خسارت قطعی اینترنت واقعا هراسناک است. گاهی از خود می پرسیم که سوالات ما در قالب یک رسانه تخصصی از مدیران تولید و بازرگانی کشور، در خصوص مجهز شدن به فناوری های روز دنیا، در چنین شرایطی، آیا به کلی دور از واقعیت و امکان نیست؟ و چه سربلندید شما که با این همه “برای ایران” در تکاپو هستید.

گمان می کنم، شایسته نیست که مجموعه اعتراضات این چند هفته در کشور با سکوت صاحبان و دست در کاران صنعت پلیمر و پوشش و تشکل های آنها همراه باشد. خوب است و امیدوارم که همه ما نسبت به آنچه که در مملکتمان می گذرد، حساس و کنشگر باشیم.”

تبسم علیزادمنیر