اخبار

نخ‌های بخیه زیست‌تخریب‌پذیر در کشور تولید شد

بسپار/ ایران پلیمر محققان دانشگاه تهران موفق به تولید نخ‌های بخیه تک فیلامنتی زیست تخریب‌پذیر شدند. بابک کفاشی، مجری پروژه “ساخت نخ‌های بخیه تک فیلامنتی زیست‌تخریب‌پذیر” که با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام شده، درباره این طرح اظهار کرد: نخ‌هایی که برای بخیه در امور پزشکی استفاده می‌شوند، اغلب چند فیلامنتی است؛ بنابراین باید بافته شوند تا استحکام لازم را داشته باشند. هدف از انجام این طرح پژوهشی ساخت نخ‌های تک فیلامنتی است که در داخل بدن تخریب شود، بدون آنکه ضرری داشته باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران ادامه داد: نخ‌های تک فیلامنتی زیست تخریب پذیر در داخل کشور ساخته نمی‌شود، چرا که مواد اولیه مورد نیاز برای تولید آن وارداتی است. انجام این طرح نشان داد که امکان و توانایی ساخت آن از نظر علمی در کشور وجود دارد. همچنین ساخت آن در کشور از خروج ارز به میزان زیادی جلوگیری می‌کند، زیرا نخ‌های بخیه برای بخیه و عمل‌های لاپاراسکوپی مصرف زیادی در سال دارند، البته تولید در داخل از نظر صادرات هم مهم است.

وی اظهار کرد: پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر به عنوان دسته‌ای از مواد خیلی مفید برای کاربردهای زیست پزشکی و همچنین داروسازی معرفی می‌شوند، به عنوان مثال در سال‌های اخیر از ماتریس‌های پلیمری زیست‌تخریب‌پذیر منافع زیادی برای سیستم‌های دارورسانی برده‌اند. با این وجود، قبل از این‌که پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر برای هر کاربرد زیست پزشکی انتخاب شوند، نیازمند یک بررسی دقیق برروی برهم کنش‌ها و توانایی سازگاری در بدن موجود زنده است. امروزه، پلی استرهای طبیعی و یا سنتزی، یک گروه از زیست مواد زیست‌تخریب‌پذیر بسیار بهبود یافته را تشکیل داده‌اند.

کفاشی افزود: پلی( -کاپرولاکتون) و پلی‌‏لاکتاید، به عنوان پلی‏‌استرهای زیست‌سازگار و زیست تخریب پذیر شناخته شده‌اند که نوید دهنده کنترل هر چه بیشتر وسایل و تجهیزات سیستم دارورسانی است که از جمله می‏‌توان پلیمرهای بر پایه مالئیک اسید و پلی استرهای نوع a-(هیدروکسی اسید) را ذکر کرد که نمایندگان خوبی برای کاربردهای معالجه موقتی و زودگذر هستند. اگر چه این پلی‌استرها می‌توانند از طریق پلیمریزاسیون تراکمیتهیه شوند، ساختار با وزن مولکولی بالا، تا الان، تنها از طریق پلیمریزاسیون حلقه گشا و با استفاده از منومرهای حلقوی‌شان به دست آمده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: توانایی آلکوکسیدهای آلومینیوم و قلع بیس(2-اتیل هگزانوآت)، برای کنترل پارامترهای مولکولی در مورد (دی) لاکتون‌ها، راهی را برای به دست آوردن دامنه وسیعی از ساختارهای مولکولی گشوده است. علاوه بر ترکیبات آلی فلزی ذکر شده در بالا، ترکیبات غیر آلی فلزی جدیدی نیز برای کاتالیزوری و کنترل واکنش این استرهای حلقوی گزارش شده است که از این جمله می‌توان -هتروسیکلیک کربن‌ها را نام برد. استفاده از این مولکول‌های ساده آلی به عنوان کاتالیست یا یک عامل پیش‏‌برنده در سنتز پلیمر نامتقارن دسته دیگری از کاتالیزورهای آلی را علاوه بر کاتالیزورهای قدیمی و سنتی آلی فلزی در اختیار قرار می‌دهد.

کفاشی تصریح کرد: پلی استرهای زیست تخریب‌پذیر، نظیر پلی لاکتیک اسید، پلی گلیکولیک اسید، پلی‌تری متیلن کربنات، پلی -کاپرولاکتون، پلی پارا دی اکسانون و کوپلیمرهایشان به طور گسترده برای تهیه انواع مختلف تجهیزات پزشکی به کار می‌روند که از جمله می‌توان به وسایل و تجهیزات پانسمان، تهیه بافت‌های مصنوعی و همچنین تهیه نخ‌های بخیه اشاره کرد.

بر اساس اعلام معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، عضو هیات علمی دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: تجهیزات جراحی به‌طور ویژه نخ‌های بخیه، باید قدرت کشش و زیست سازگاری عالی داشته باشند. علاوه براین، وابسته به نوع استفاده، نخ‌های بخیه باید جذب‌پذیر باشند و با یک سرعت جذب مناسب توسط بدن موجود زنده جذب شوند. نخ‌های بخیه‌ای که در قسمت‌های خیلی کوچک بدن، نظیر رگ‌های خون استفاده می‌شوند، برای اینکه در حین عمل جراحی براحتی به کاربرده شوند، نیاز به انعطاف‌پذیری خیلی بالا دارند. به بیان دیگر، یک نخ بخیه با انعطاف‌پذیری پایین یک گره مطلوب و با ایمنی بالا را ایجاد نمی‌کند و بنابراین برای استفاده در قسمت‌های کوچک بدن نمی‌تواند مناسب باشد.

 

منبع: ایسنا 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا