مشکل ایران پلاست؛ نبود برنامه بلند مدت است

تبسم علیزادمنیر سردبیر ماهنامه بسپار است. پانزده سال از انتشار این مجله گذشته و امروز یکی از پرمخاطب ترین رسانه های تخصصی حوزه صنایع پلیمری در کشور است. ناشر خبرنامه و روزنامه های رسمی نمایشگاه از دغدغه خود برای اعتبار بخشی به نمایشگاه بین المللی ایران پلاست می گوید.

ایران پلاست 2014 پس از یک دوره رکود اقتصادی دوباره برگزار می شود. به نظر شما صنعت پلاستیک کشور در مسیر باثباتی قرار گرفته است یا همچنان درگیر تصمیمات و هیجانات بازار است؟ در مقایسه با شرایط حاکم بر دوره قبل (ایران پلاست 2012)، صنعت چه تغییرات و تحولاتی را تجربه کرده است؟

من نمی توانم بگویم که صنعت پلاستیک کشور نسبت به دو سال قبل از رکود خارج شده است و روزهای بهتری را سپری می کند، هر چند پس از ریاست جمهوری دکتر روحانی، قطعا بارقه های امید به رخ دادن این تغییر پر رنگ تر شده بود. درست در این روزهایی که با هم صحبت می کنیم یک بار دیگر صنعت پلاستیک از مشکل تامین مواد اولیه به دلیل افزایش و نوسان شدید قیمت ها رنج می برد و شنیده ها حاکی از آن است که این بازار متلاطم تعداد زیادی از تولیدکنندگان را تا مرز تعطیلی واحد خود پیش برده است. خیلی از دست اندرکاران صنعت پلاستیک، مجتمع های پتروشیمی را در این مورد مقصر می شناسند و تحلیل جامعی از این موضوع در دستور کار ماهنامه بسپار است.

بدیهی است که اقتصاد و صنعت یک کشور از سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های کلان و تخصصی تصمیم سازان آن به شدت متاثر است. صحنه تولید یک کشور محلی نیست که بتوان با آزمون و خطا در آن بازیگردانی کرد و از تبعات آن خود را دور نگاه داشت.

این داستان اتفاقا در بحث بین المللی پررنگ تر نیز می شود. شرایط سیاسی کشور و بحث تحریم های ناعادلانه چندین سال اخیر، که به نظر می رسد با توجه به مذاکرات جدی هسته ای در جریان، رو به افول گذاشته است، قطعا اثرات خود را بر روی مبادلات و معاملات صنایع پلیمر نیز نشان خواهد داد. بازشدن راه های تعامل با بازارهای بالقوه و بالفعل هدف،هر چند هنوز هم بسیار سخت و صعب،نسبت به گذشته هموارتر شده و انتظار می رود تا با اتخاذ دیدگاه های صحیح با نگاهی به صنعت و تولید کشور توسعه بیشتری نیز پیدا کند.

به عنوان یکی از رسانه های تخصصی این حوزه رویکرد حضور شما در این دوره از نمایشگاه چه خواهد بود؟

در نهمین دوره نمایشگاه بین المللی ایران پلاست که مهرماه میزبان دست اندرکاران این صنایع خواهد بود، برای اولین بار، به پیشنهاد و توسط ماهنامه بسپار، از خردادماه و طبق جدول زمانبندی پیش بینی شده، خبرنامه هایی به صورت الکترونیک و نیز کاغذی منتشر و به روال نمایشگاه های معتبر دنیا برای دست اندرکاران و مخاطبان این نمایشگاه ارسال شد. این خبرنامه ها ضمن برقراری ارتباط لازم میان مجری برگزاری نمایشگاه و مشارکت کنندگان نمایشگاه، از سوی دیگر این امکان را در اختیار غرفه گذاران می گزارند تا محصولات و نوآوری های خود را با بازدیدکنندگان و مشتریان احتمالی نمایشگاه به اشتراک گذاشته و بازدید هدفمندی را از نمایشگاه برای آنان رقم بزنند. روزنامه های رسمی نمایشگاه نیز چنین راهنمایی برای مخاطبان خواهند بود چنانکه در تمامی نمایشگاه های بزرگ تخصصی دنیا مطرح است.

ماهنامه بسپار همچنین با انتشار بانک اطلاعات تخصصی صنایع پلاستیک، لاستیک و کامپوزیت، ویرایش سال 1393 پلیمریس در نمایشگاه حضور خواهد داشت.

به عنوان یک فعال رسانه ای که در رویدادهای تخصصی صنعت در داخل و خارج حضور مستمرداشته است، مهمترین ویژگی رویدادهایی نظیر ایران پلاست را چه می دانید؟

ایران پلاست می تواند سکوی پرش صنعت پلیمر در منطقه باشد، اما آسیب و پاشنه آشیل این نمایشگاه عدم امکان برنامه ریزی بلند مدت برای آن است. هرگز در طول این 9 دوره اتفاق نیفتاده است که بشود برای دوره بعد یا دوره های بعدتر، مدیریتی واحد و با برنامه، تصمیم سازی کرد! همیشه همه فعالیت ها به وقت های اضافی موکول شده است یا دست کم از الگوهای تعریف شده معلومی تبعیت نکرده است. بیشترین انرژی و زمان ستاد برگزاری نمایشگاه صرف واگذاری فضای نمایشگاهی می شود، در حالیکه اصولا بازار ایران و پتانسیل های آن به گونه ای نیست که این نمایشگاه در واگذاری غرفه مشکلی پیدا کند و همیشه برای آن تقاضای افزون بر ظرفیت وجود دارد.

در واقع هیچ مدیریت جامعی برای سیاست گذاری نمایشگاه ایران پلاست وجود ندارد و این امر تنها بر شانه های یک فرد یعنی مدیر نمایشگاه سنگینی می کند. اگر به فرآیند برگزاری نمایشگاه های تخصصی مشابه در دنیا نگاه کنید، تقریبا تمامی آنها از سوی تشکل های صنفی حمایت و پشتیبانی می شوند. این تشکل ها خط مشی ها را مشخص می کنند، سیاست های کلی را می چینند و یک تیم اجرایی کارامد هم آن را دنبال می کند. در ایران هیچ یک از طرفین، نه تشکل ها و نه مجری چنین دیدگاهی ندارند. نمی خواهم بگویم اصلا، ولی به طور روشنی طرح و برنامه برای بستر سازی جذب بازدیدکننده خارجی و حتی داخلی ضعیف است. کسی برای دعوت از مشتریان بالقوه صنایع بزرگ و کوچک تبدیلی و تکمیلی پتروشیمی برنامه از پیش مدونی ندارد.

تبلیغات داخلی و خارجی نمایشگاه و اطلاع رسانی های آن بر مبنای یک الگوی حرفه ای نیست.من قصد به چالش کشیدن اوضاع امروزی نمایشگاه را ندارم که اتفاقا گمان می کنم یکی از بهترین دوره های خود را می گذراند. این موارد بحث دیروز و امروز این نمایشگاه نیست، اما یک روز باید به آن هم نگاه حرفه ای بشود. اگر بخواهیم این نمایشگاه کارکرد خود را در بازاریابی و حضور صنایع کشور در بازارهای فراملی ایفا کند، باید برای آن وقت بگذاریم و خرد جمعی را بر آن حاکم کنیم. اصولا به نظر می رسد ایران پلاست در یک فضای محدود و بسته با توجه به تقاضای بزرگ داخلی آن مدیریت می شود در حالیکه پتانسیل های بیشتری دارد.