اخباراخبار ویژه

فرزانه علیرضایی، دبیر انجمن ملی صنایع پلیمر در گفت و گو با بسپار: واحدهای صنعت پلیمر خود برای تامین برق دست به کار شده اند

بسپار/ایران پلیمر مهندس فرزانه علیرضایی، دبیر انجمن ملی صنایع پلیمر ایران در گفت و گویی با خبرنگار بسپار از وضعیت واحدهای عضو این انجمن در شرایط قطعی برق گفت: همانطور که خود شما اشراف دارید، فرآیندهای صنعت پلیمر، عمدتا اکستروژن، تزریق، ترموفرمینگ و … نیاز به تامین دمای حدود ۲۰۰ درجه دارند (با ۵۰ درجه بالا و پایین). وقتی در واحدهای تک شیفت کار شروع می شود، دو تا سه ساعت برای رسیدن به وضعیت مطلوب دمایی زمان لازم هست. حال قطعی برق هر بار فرآیند تولید را به اندازه همین دو تا سه ساعت عقب می اندازد. پس از وصل شدن مجدد برق، استارت همزمان دستگاه ها فشار مضاعفی را به آنها وارد می کند.

نکته دیگر هم حساس بودن مواد پلیمری به دماست. مواد اولیه در زمان قطعی برق مدت زمان زیادی در دستگاه می مانند و می سوزند بنابراین ضایعات زیادی روی دست تولیدکننده باقی می ماند. در واقع مواد سوخته شده، قابل بازیافت هم نیستند و یکی از آسیب های قطعی برق افزایش میزان ضایعات واحدهای تولیدی است.

وی در ادامه افزود: علاوه بر اینها از مواردی که دوستان عضو به ما منتقل کرده اند، قفل شدن قالب و مشکلات باز کردن آن بعد از اتصال برق، آسیب به تجهیزات مختلف در خطوط تولید و همچنین در تاسیسات است.

فرزانه علیرضایی همچنین می گوید: تعداد اندکی از شرکت های بزرگ در صنایع پلیمری وجود دارند که ژنراتور دارند و برق مورد نیاز خود را تامین می کنند ولی واقعیت این است که عمدتا واحدهای تولیدی مجهز به تجیزات تولید برق نیستند. شهرک های صنعتی هم عملا در این خصوص هیچ امکانات اضطراری ندارند.

در مورد مدیریت این شرایط باید بگویم در کشور ما همواره تولیدکننده با مشکلات زیادی روبه روست و خیلی ها دارند با این وضعیت کنار می آیند و خودشان با هزینه های زیاد و خرید ژنراتور سعی می کنند برق مورد نیاز را تامین کنند.

برنامه قطعی برق هم منظم نیست و مساله این است که علاوه بر زمان های اعلام شده در ساعات و روزهای دیگر هم قطعی برق دیده می شود. گاهی پیامک زده می شود اما بعد از قطعی برق به دست مشترک می رسد! پیشنهاد ما در انجمن این بود که قطع برق در شهرک های صنعتی به صورت یک روز کامل باشد تا برنامه ریزی تولید امکان پذیرتر شود.

وی در پایان گفت: نکته دیگری که باید به آن توجه کرد این است که در بحث خسارت ها، در واقع فعالیت و ساعت کاری کارگر در قیمت تمام شده محصول محاسبه شده و الان با توجه به کاهش بازدهی کارگران در ساعات قطعی برق، علاوه بر موضوع ضایعات و خسارات های وارده به تجهیزات تولید، هزینه منابع انسانی نسبت به ساعات کاری و درواقع بازدهی کاهش یافته و عملا هزینه تولید بالا رفته است، بنابراین با هزینه های تولید بالاتر، انجام تعهدات به موقع و با قیمت تعیین شده به مشتری امکان پذیر نیست. این موضوع به ویژه برای واحدهای تولیدی که صادرات دارند در شرایط رقابتی امروز، بسیار مشکل زاست و حفظ بازارهای صادراتی و همچنین برند واحدها تولیدی صادراتی را به دلیل بر هم زدن زمان های تحویل با مساله روبرو می کند.

درست است که در داخل کشور درک بیشتری برای این وضعیت هست ولی در بعضی کالاها که حساسیت بیشتری دارند مثل ظروف بسته بندی، اگر دیر به دست مشتری برسد مقادیر زیادی مواد غذایی از قبیل لبنیات و … از بین خواهد رفت. بنابراین خسارت ها چند جانبه است و امیدواریم گوش شنوایی باشد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا