عیسی غریبی: اگر من وزیر صنعت بودم چکار می کردم؟

بسپار می نویسد، عیسی غریبی از پیشکسوتان صنعت پلاستیک با انتشار نامه ای که برای ماهنامه بسپار ارسال شده است، به برخی نکات در راستای رفع بحران های بخش تولید و صادرات اشاره کرد. وی هر ماه در جلساتی که در مرکز توسعه تجارت با محور صادرات و با حضور وزیر صنعت، معدن و تجارت برگزار می شود، حضور دارد.

در این نامه آمده است:

قهرمان صنعت ما سخت گرفتار شده است، کارها روز به روز پیچیده تر می گردد، توقعات بالا می رود، مشکلات بیشتر و بیشتر می شود. قهرمان ما از خواب و زندگی خود هم می زند و سخت تلاش می کند تا شاید شکافی از صف مشکلات پیدا کرده و از محاصره بیرون آید.

نمایندگان مجلس – افراد با نفوذ و مدیران صنایع و به خصوص کارکنان وزارت، از این قهرمان توقعات زیادی دارند و آرامش نمی گذارند تا فکر بکند و سازمان خودش را اصلاح بکند. به وعده هایی که داده نمی تواند عمل کند، تحت فشار است، کارها خوب پیش نمی رود و عصبانی می شود و عصبانیت خود را بر سر نزدیکانش خالی می کند شاید زیردستی هایش خیلی مرد جنگ نیستند و دستوراتش را به موقع انجام نمی دهند، عده ای به نقد از او پرداخته اند، کارهای بزرگ این قهرمان نادیده گرفته می شود، مردم خیلی بی انصافند و در قضاوت فقط نکات ضعف و منفی را بزرگ نمائی می کنند می گویند پیر و ناکارآمد است ولی نمی گویند که او رهبر میدان نبرد صنعت و تجارت است و معاونین و مشاوران زیردستش باید کارها را به موقع و درست انجام بدهند.

این قهرمان در داخل گرداب مشکلات دست و پا می زند، همه افراد توقع معجزه دارند ولی او خلع سلاح شده و نیاز صنایع کشور را چه از نظر قانونی و چه از نظر مالی و چه از نظر روحیه افکار عمومی نمی تواند تامین کند.
حالا توصیه ما به این قهرمان چه باید باشد؟

مشکلات تولید، گرانی مواد اولیه، مشکلات قانون کار، هزینه های تولید بالاتر از رقبا و کمبود و بالا بودن نرخ تسهیلات سرمایه می باشد که که بنظر نمیرسد کاری از دست این قهرمان ما بر آید چون مواد اولیه را تولیدکنندگان قدرتمند و سود پرست در دست دارند که به هیچ صلاح و مصلحت الّا درآمد خودشان فکر نمی کنند و سالهاست ما شاهدیم که زور مقامات به آنها نرسیده است.

من از وزیر محترم انتظار دارم که قیمت صادراتی وفروش داخلی مواد اولیه پلاستیک یکسان باشد وبه بهانه مالیات و معافیت مالیاتی، دست تولید کنندکان را از صادرات و ایجاد اشتغال نبندند زیرا پتروشیمی ها یا معاف از مالیات هستند و یا مالیات از سود تولید آنچنان نیست که بهانه ای برای گران فروشی باشد.

صادرات ما به کشورهای همسایه سیر نزولی طی می کند زیرا که قیمت های ما در مقایسه با رقبا جالب نیست فراموش نکنیم که چین با قیمت های ارزان بازار دنیا را گرفته و ما نمی توانیم در مقابل چین – هند – ترکیه و … عرض اندام بکنیم.

چین و ترکیه برای رقابت، نیروی کار ارزان و کارآ دارند ولی ما با قانون کار موجود از این پتانسیل محروم شده ایم.
مواد اولیه آنها (حتی آن قسمت که از ایران می خرند) 30-20 % از قیمت های ما ارزانتر است از طرفی هزینه های سرمایه گذاری جهت خرید ماشین و ابزار مدرن و پر تیراژ آنها سالی 6% ولی در ایران 30% است.

لذا برای حفظ بازار و یا توسعه بازار کشورهای همسایه ما هیچ امتیاز خاصی نداربم و طبیعی است که بازارهای خود را از دست بدهیم.

1- اگر من وزیر بودم جلو واردات کلیه اقلام مصرفی را می گرفتم زیرا ما که صادرات نمی کنیم لااقل بازار خودمان را در اختیار چین و ترکیه نگذاریم بلکه تولید کننده ها برای مصرف داخل تولید کنند.

2- در سیستم وزارتخانه و مرکز توسعه و تجارت یک بازنگری و تحول بوجود می آوردم زیرا برای حفظ تولید و گسترش صادرات کاری چشمگیر صورت نداده اند.

3- تلاش می کردم کارخانجات را از پرداخت مالیات و مالیات بر ارزش افزوده معاف کنم.

4- تلاش می کردم با تعامل سایر اعضا کابینه – تورم را در حد 15% نگهداشته و رونق داخلی بوجود بیاورم تا بیشتر از این رکود نباشد.

5- برای صادرات واقعی علاوه بر معافیت مالیاتی یارانه تعیین می کردم تا بلکه صادرکنندگان ما قابلیت رقابت داشته باشند. یارانه به صورت غیر نقدی مثل پرداخت حق بیمه کارگران و یا کرایه حمل کالاباشد. به نظر بنده تاسیس یک شرکت حمل و نقل که بار صادارتی را از مبدا به گمرکات یا مقصد با نرخ یارانه ای و یا رایگان حمل کند کمک بزرگی برای صادرات می تواند باشد.

6- نرخ ارز را هر چه زودتر تک نرخی می کردم تا بسیاری از مشکلات و رانت خواری از بین برود.

7- شرکت های پتروشیمی را با توجه به دریافت خوراک به قیمت های یک سوم قیمت جهانی موظف می کردم نرخ مواد اولیه پتروشیمی را به همان نسبت ارزان تر کنند تا صنایع داخلی کشور با توجه به پشتوانه نفت و گاز حداقل از نظر مواد اولیه یک امتیازی برای رقابت با تولیدکنندگان کشورهای رقیب داشته باشند.

8- اگر نمی توانم هیچ یک این پیشنهادات را جاری کنم در آنصورت استعفا می دادم .

از اینکه با وزیر محبوب و بزرگوارمان این چنین صریح و بی پروا صحبت می کنم امیدوارم باعث رنجش نشده باشم.
من اعتقاد دارم وزیری برای صنعت، بهتر از جناب نعمت زاده در کشور وجود ندارد و علاقه و تلاش ایشان برای اعتلای صنعت و رفع گرفتاریها از هر کس دیگر بیشتر است و باز هم امیدوارم این پیر و قهرمان صنعت کشور گره ها را باز خواهد کرد.
با احترام – عیسی غریبی کلیبر
شرکت سنی پلاستیک