عزیزاله نیری صنعتگر پیشکسوت از دغدغه های امروز تولید می گوید
بسپار/ایران پلیمر آقای نیری را یکبار دیگر در ساختمان نوستالژیک و پر حس و حال صنایع پلاستیک خوزستان در یکی از خیابان های مرکزی شهر و دفتری که همه آن مجموعه کم نظیر مورد علاقه او را در خود دارد ملاقات می کنم. بعد از سفری طولانی، و بسیار در مورد آنچه در این مدت گذشته است گفت و گو می کنیم. از قیمت های سر به فلک کشیده تا توان زندگی مردمی که اموراتشان به سختی می گذرد.
حتی درباره پول بدون پشتوانه حرف می زنیم که باز بهانه ای می شود برای دیدن کلکسیون جالب توجه سیر تبدبل حواله های کاغذی به اسکناس در کشور.
آقای نیری همچنان با دقت زیاد بر آنچه در مجموعه های تولیدی گروه می گذرد نظارت دارد و هر چند فرزندش، سیامک مدیریت کارها را به دست گرفته، همچنان با تمرکزی مثال زدنی جزییات را دنبال می کند و اتفاقا دلیل دعوت ما صحبت درباره دغدغه های همچنان بی شمار او در فضای صنعت و تولید کشور است.
نیری می گوید: خرید مواد اولیه از بورس کالا به قمار، ریسک و بخت آزمایی شبیه شده. اختلاف قیمت بین عرضه های بورسی و بازار از یک طرف و از طرف دیگر رقابت هایی که در بورس اتفاق می افتد، بخش بزرگی از نقدینگی واحدهای تولیدی را می بلعد.
کاهش نقدینگی هم فشار مضاعفی را بر روی مجموعه تولید وارد می کند.
ما تولیدکننده انواع ظروف پلاستیکی برای شرکت های هواپیمایی و لبنیاتی و غیره هستیم. واحدهایی که باید تحویل مستمر به آنها داشته باشیم. خب اگر نتوانیم به موقع مواد اولیه خریداری کنیم تکلیف چیست؟
خانم شمس یکی از همکاران شرکت که در جلسه حضور دارد و می توان از شور و حرارت او در بحث متوجه شد که توجهش به مسایل شرکت شاید کمتر از مدیران خود هم نباشد می گوید: تغییرات مرتب در قوانین و بخشنامه های صادره، از جمله برداشتن سقف خرید PET و دوباره برقراری آن واقعا تولیدکننده را دچار مشکل می کند. در PET همین هفته گذشته تا 10 درصد رقابت شد و بالاتر از اینها هم بوده است. یک بار از پتروشیمی تندگویان با ما تماس گرفتند که از بورس خرید نکنید که به رقابت نرسد و … ولی مساله این است که تولیدکنندگان بطری PET نمی توانند توقف خط تولید داشته باشند به دلیل مشتریانی که دارند و بنابراین خرید کردند و رقابت شد ولی در PET نساجی چون خرید و رقابت نبود سهمیه ها سه ماهه شد.
نیری بزرگ در ادامه می گوید: هر گونه دخالت دولت در فعالیت های اقتصادی کشورها اشتباه محض است.
واردات هم بخواهیم انجام بدهیم علاوه بر گمرکی و سود بازرگانی و سهم هلال احمر و غیره باید 9 درصد ارزش افزوده پرداخت کنیم! آخر برای چه؟ اصلا مواد اولیه ای که روی آن فرآیندی انجام نشده چرا باید ارزش افزوده بپردازد؟
می پرسم برای تنظیم بازار قرار بود پتروشیمی ها در مورادی که امکان عرضه از تقاضا کمتر است اقدام به واردات کنند …
: بله اعلام کردند که پتروشیمی تندگویان 7000 تن PET وارد کرده است. اما دو ماهه! یعنی تولیدکننده امروز پول بدهد و دوماه بعد مواد را تحویل بگیرد. هیچ کس نخرید و اصلا نمی دانم محموله وارد شده بود یا سرنوشت آن چه شد.
نیری در ادامه می افزاید: حتی در تامین قطعات و ماشین آلات معافیت هایی تا سال پیش وجود داشت که همان هم برداشته شد. علاوه بر اینکه به دلیل تحریم ها فروشنده ها مستقیم کار نمی کنند با ایران و باید سفارش را از یک کشور ثالث انجام بدهیم هزار و یک داستان و سربار هزینه هم برای تامین حداقل های تولید داریم.
قول دادیم که یکبار دیگر این صحبت ها را در بستر رسانه منعکس کنیم، اگر گوش شنوایی باشد.
اینجا بیشتر بخوانید: گفت و گو با عزیزالله نیری، مدیرعامل صنایع پلاستیک خوزستان/ مردی که از جنوب می آید: استوار چون نخل
