اخبار

سمینار آموزشی آشنایی با کنسرسیوم ها و شبکه سازی صادراتی برگزار شد

خبرنگار بسپار می نویسد، این سمینار با کوشش کمیسیون صادرات انجمن ملی برگزار شد و شاهد استقبال بسیار خوب اعضای مطرح صنایع پلیمر بود
مدرس این سمینار آقای افتخاریان، مدرس و محقق شبکه های صادراتی بود که با ارایه اطلاعاتی گسترده در بحث کنسرسیوم صادراتی به بیان نمونه های موفق از کنسرسیوم های صادراتی از کشورهای مراکش، تونس و ایتالیا پرداخت و در انتهای این سمینار پاسخگوی سوالات متعدد اهالی صنعت بود.
وی از لزوم گردهم آمدن حداقل 7 شرکت و لزوم تشکیل یک شرکت سهامی خاص برای امور صادراتی در جهت کسب بازار گفت و اضافه کرد این شرکت ها باید از افرادی متخصص که حتی می توانند خارج از اعضا باشند استفاده کنند، چرا که حضور در بازارهای خارجی نیازمند دانستن شرایط بازار، آشنایی با زبان های بین المللی و توجه به نیازهای آن بازار است.
افتخاریان در ادامه صحبت هایش در خصوص تشکیل یک کنسرسیوم گفت: اعضای یک کنسرسیوم باید در ابتدای امر از بدیهیات صحبت کنند و بگذارند با مرور زمان به امور مهمتری برسند، حتی اگر لازم است این افراد باید در ابتدا به سفرهای تفریحی بروند تا ببینند می توانند همدیگر را تحمل کنند و برای رسیدن به منافع مشترک از منافع فردی بگذرند یا خیر. وی با ذکر کنسرسیومی به نام موزائیک که در کشور مراکش تشکیل شده گفت: اعضای این کنسرسیوم در ابتدا با صرف هزینه های بسیار به صورت انفرادی در نمایشگاه های خارجی حاضر می شدند، اما روزی رسید که اتحادیه پوشاک در این کشور تصمیم گرفت که با تشکیل جلسه ای منافع مشترک را برای اعضا به همراه آود و این تشریک مساعی هم اکنون این کنسرسیوم را به یکی از قویترین کنسرسیوم های دنیا تبدیل کرده است.
وی در ادامه با ارایه اسلاید هایی به بیان برخی از ویژگیهای کنسرسیوم های صادراتی و انواع آن، اصول بازاریابی، اصول بازاریابی جهانی، شرایط اولیه موفقیت برای صادرات، خدمات و فعالیت های اصلی یک کنسرسیوم و … پرداخت.

شرح کامل گزارش سمینار دیروز به نقل از روابط عمومی انجمن ملی پلاستیک

به گزارش روابط عمومی انجمن ملی صنایع پلاستیک و پلیمر ایران، افتخاریان، محقق و مدرس شبکه های صادراتی در ابتدای این سمینار آموزشی به تشریح SMEها (Small Medium Enterprise) ـ بنگاه های کوچک و متوسط ـ پرداخت و گفت: SME ها بنگاه های زودبازده نیستند و در واقع بنگاه هایی هستند که فقط کار صادراتی انجام می دهند.

وی افزود: دولت ها به دو دلیل کسب ثروت از بازارهای بین المللی و توزیع ثروت در داخل، به SME ها علاقه نشان می دهند.

افتخاریان در مورد شرایط صادرات گفت: اولین شرط صادرات تسلط برقراری ارتباط با انسان ها و گروه های خارجی، دومین شرط، کار کردن است که به مفوم جهانی یعنی هدف گرایی، سومین شرط صادرات، پیکار در میدان رقابت و چهارمین شرط صادرات، پشتکار در امر صادرات است.

این مدرس شبکه های صادراتی در خصوص اصول بازریابی اظهار داشت: اصول بازاریابی در تمام دنیا یکی است ولی شرایط محیطی و فرهنگی فرق دارد. بنابراین در بازاریابی جهانی باید به تلاش برای متمایز ساختن محصول، تولیدات انعطاف پذیر به جای تولیدات انبوه، سرعت و نوآوری در ارائه خدمات بهتر و بیشتر، بازاریابی و توجه به نیازها و خواسته های بازار، به وجود آوردن ارزش افزوده بیشتر، توجه به تشکل گرایی و همگرایی و در آخر به ارتباط نزدیک و دائمی با توزیع کنندگان و مشتریان، توجه داشت.

وی در خصوص اصول بازاریابی جهانی گفت: توجه و بررسی در بازار به شکل های مختلف، حضور هدفمند در نمایشگاه ها و انجام تبلیغات هدفمند، توجه به خدمات فراگیر، خدمات پیش از فروش در جریان و پس از فروش، مطالعه جدی در مورد بهره وری، مدیریت کیفیت و استاندارهای بین المللی، استفاده از آشنایی از تکنیک های مدرن فروش، استفاده از قدرت روابط عمومی برای ایجاد ارتباط با مقامات و تصمیم گیرندگان، حساس شدن به عوامل محیطی و برون سازمانی و مدیریت واکنش سریع در مقابل عملکرد رقبا، اصول بازاریابی جهانی هستند.

افتخاریان، هزینه و ریسک را مهم ترین مشکلات پیش روی اجرایی کردن اصول بازاریابی جهانی دانست و در خصوص شرایط اولیه موفقیت در امر صادرات برای SME ها گفت: تنوع کاملی از ماشین آلات برای امکان تولید محصولات کامل صادراتی، ظرفیت تولید و سرمایه کار برای برآورده ساختن حجم تقاضاهای خریدار خارجی، تکنولوژی برای برآورده ساختن مشخصه های کیفی بازارهای صادراتی، رعایت استانداردهای محیطی و فنی و قوانین بازارهای صادراتی، از جمله شرایط موفقیت در صادرات SME هاست.

وی اضافه کرد: فراهم سازی زیرساخت های صادرات، جهت گیری به سمت بازارهای صادراتی و اجرای تحقیقات بازار، استفاده از تکنیک های مؤثر بازاریابی و ایجاد وجهه و مهارت برقراری ارتباط و چانه زنی از دیگر شرایط اولیه موفقیت در امر صادرات برای SME هاست.

این مدرس شبکه های صادراتی با اشاره به مهم ترین نقاط ضعف SME ها گفت: فقدان منابع مالی و انسانی بری مدیریت صادرات، اولویت دادن سرمایه گذاران به تأمین مواد اولیه و توجه کم به بازاریابی و دانش کم نسبت به بازارها، مهم ترین نقاط ضعف بنگاه های کوچک و متوسط است.

افتخاریان در تعریف کنسرسیوم صادراتی اظهار داشت: کنسرسیوم صادراتی ترکیبی داوطلبانه از چند شرکت با هدف توسعه فروش کالاها و خدمات اعضای خود در خارج از مرزهای کشور و تسهیل صادرات این محصولات از طریق یک اقدام مشارکتی است.

وی افزود: اعضای یک کنسرسیوم در می یابند که می بایست جنبه همکاری برتر از جنبه رقابت باشد تا بتوان بازارهای کلیدی و به آخرین تکنولوژی دست یافت. در تعریفی دیگر، کنسرسیوم صادراتی را می توان به عنوان یک همکاری رسمی استراتژیک میان یا بلندمدت میان چند شرکت در نظر گرفت که به عنوان یک متخصص تأمین کننده خدمات برای تسهیل در امر دستیابی شرکت ها به بازارهای خارجی عمل می کنند.

افتخاریان سه رکن مهم اقتصادی را مقایس اقتصادی تولید، مقیاس اقتصادی تنوع و مقیاس اقتصادی دانش دانست و در تبیین علت همکاری صادرکنندگان گفت: دسترسی به زیرساخت ها، دسترسی به دارایی ها، دسترسی به دانش و اطلاعات (دارایی های نامشهود)، دسترسی به منابع انسانی، دسترسی به منابع مالی و دسترسی به شبکه های همکاری و اتحادهای استراتژیک، دلایل همکاری صادرکنندگان در کنسرسیوم های صادراتی است.

وی با ذکر مثالی از زندگی پیامبر اکرم (ص) گفت: رسول اکرم (ص) در زمان فتح مکه هیچ یک از دسترسی ها شامل، زیرساخت ها، دارایی های فیزیکی، منابع انسانی و منابع مالی را در اختیار نداشت، اما به عنوان یک استراتژیست توانمند، با بهره گیری از شبکه های همکاری و اتحادهای استراتژیک، موفق به فتح بزرگ شهر مکه شد.

استاد این سمینار در تشریح مزایای مشارکت استراتژیک تصریح کرد: حفظ برتری رقابتی در بازار، کاهش فرصت ها برای تازه واردها، ورود به برخی بازارها همانند کشورهایی مثل ژاپن تنها از طریق مشارکت با شرکت های محلی و نقاط قوت سازمان ها در اشتراک استراتژیک، به هم افزایی خلاق تبدیل می شود.

افتخاریان با تأکید بر حفظ استقلال شرکت های عضو در کنسرسیوم های صادراتی گفت: اعضای کنسرسیوم های صادراتی ضمن حفظ استقلال خود در زمینه های مالی، ساختار حقوقی و مدیریتی، اقدام به ایجاد یک نهاد قانونی مجزا می کنند که باعث از بین رفتن هویت انفرادی هیچ یک از اعضا نمی شود و اهداف استراتژیک خود را محقق می سازند. این نکته، تفاوت اصلی کنسرسیوم های صادراتی را با سایر انواع همکاری های استراتژیک تشکیل می دهد.

وی با اشاره به رفع بسیاری از مشکلات SME ها در درون یک کنسرسیوم صادراتی، کاهش ریسک، بهبود بهره وری، کاهش هزینه ها، ایجاد گسترش بازار، تغییر وضعیت، ایجاد پیوند مستحکم با مشتری، افزایش اثربخشی و کارآفرینی و انباشت دانش را از مزایای همکاری با کنسرسیوم های صادراتی دانست.

این محقق شبکه های صادراتی، کنسرسیوم ها را بر اساس نوع فعالیت به کنسرسیوم مدیریت ترویج و بازاریابی، کنسرسیوم مدیریت فروش صادراتی و کنسرسیوم های کیفی تقسیم بندی کرد. کنسرسیوم تک بخشی ساده که متشکل از شرکت های دارای محصول مشابه هستند و کنسرسیوم های تک بخشی مکمل که دارای زنجیره ارزش هستند را از دیگر تقسیم بندی های شبکه های صادراتی دانست.

به گفته افتخاریان، کنسرسیوم چند بخشی ناهمگون، متشکل از شرکت های دارای محصول متفاوت و فعالیت های ناهمگون و چند بخشی مکمل، متشکل از شرکت هایی دارای محصول و فعالیت های متفاوت و مکمل در تشکیل سبد کامل برای هر مشتری (مانند سازندگان هتل که از تولیدکنندگان آساسنور، مبلمان، دکوراسیون، روشنایی، تجهیزات و …) از انواع کنسرسیوم های صادراتی بر اساس فعالیت هستند.

وی افزود: فعالیت های تک بخشی، فعالیت متمرکز برای شرکت های عضو، دامنه وسیع تر محصولات و هزینه های مناسب تر برای حمل و نقل، مزایای کنسرسیوم های تک بخشی هستند. از سوی دیگر تعامل راحت تر میان کارآفرینان که در بخش های متفاوت فعالیت دارند و با یکدیگر رقابت نمی کنند از مزایای کنسرسیوم های چندبخشی است.

این مدرس شبکه های صادراتی در تبیین مراحل ایجاد یک کنسرسیوم گفت: شناسایی یک مروج مناسب، شناسایی اعضای احتمالی، انجام مطالعه بر روی موضوعات مورد علاقه شرکت ها و برقراری تماس با شرکت های علاقه مند، تعیین نماینده هر شرکت، برگزاری جلساتی بین اعضای بالقوه کنسرسیوم، انجام یک امکان سنجی تدوین پیش نویس طرح تجاری B.P، تأسیس و ثبت رسمی کنسرسیوم و سپردن تعهدات و انجام پیگیری های لازم، مراحل ایجاد یک کنسرسیوم صادراتی است.

افتخارایان در تشریح تجارب کنسرسیوم های سایر کشورها گفت: اعضای یک کنسرسیوم صادراتی دو برابر سایر کسب و کارها صادرات داشته اند، اعضای یک کنسرسیوم صادراتی در تعداد بیشتری از بازارهای صادراتی حضور داشته اند، اعضای کنسرسیوم صادراتی نسبت به سایر کسب و کارهای انفرادی رشد بیشتری داشته اند، یکی از برجسته ترین مزایای کنسرسیوم صادراتی، تجمعی شدن دانش در بین اعضای کنسرسیوم بوده است، با مشارکت کنسرسیوم های صادراتی اعاضی توانسته اند دانش خود را در چندین حوزه مختلف بهبود داده و استانداردهای مشخصی را اجرا نمایند، اعضای کنسرسیوم های صادراتی تعامل بهتری با سازمان های دولتی پیدا کرده و به منابع مالی با سهولت بیشتری دست یافته اند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا