سرمقاله شماره 231 ماهنامه بسپار/ چرا تشکل های صنعت پلیمر صدای واحد ندارند؟

بسپار/ایران پلیمر چارت سازمانی وزارت صمت با یک خانه تکانی اساسی به تصویب رسید. یک دانش آموخته مهندسی پلیمر به عنوان معاون وزیر معادن و فرآوری مواد، سکاندار متولی گری بخش صنایع پلیمر هم شد.
از طرف دیگر طرح مدیریت بازار محصولات پتروشیمی به نظر می رسد پله پله در حال اجرایی شدن است بی آنکه تصویر روشنی از آن به صنایع ذینفع ارایه شده باشد، چه رسد به اینکه در تدوین آن نقشی داشته باشند. خروج محصولات پتروشیمی عرضه شده در بورس کالا از نظام سهمیه بندی و اجرای شفاف سازی در قالب طرح افق و بیشتر، و مواردی که به نظر می رسد نه صنایع پتروشیمی به عنوان بالادستی و نه صنایع تکمیلی به عنوان پایین دستی از آن اطلاع دقیقی ندارند، از مواد طرح دولت جدید برای مدیریت بازار مواد پتروشیمی است. مشابه آنچه که در صنایع فولاد تجربه شده و به صنایع پلیمر بسط پیدا کرده است.
در ابتدا تشکل ها کوشیدند تا با توجه به خواست دولتمردان (!) پشت درهای بسته و بدون حضور خبرنگاران از محتوای آنچه قرار است پیاده سازی شود، مطلع و بر آن اثرگذاری کنند. اما نهایتا با برگزاری نشست های خبری مستقل و جلسات با خبرنگاران این پیام را به اعضا از یک سو و تصمیم سازان از سوی دیگر منتقل کردند که نقشی در هر چه که در حال رخ دادن برای قیمت گذاری و تامین مواد اولیه است، ندارند.
اما نکته حایز اهمیت آن بود که به نظر می رسد بدنه دولت در بخش صنایع پایین دستی با آگاهی از تعدد تشکل های موجود و بعضا زاویه داشتن آنها با یکدیگر به دنبال ماهی گیری در این آب گل آلود هستند.
قبلا در همین رسانه بارها از اهمیت شنیده شدن یک صدای واحد و قدرتمند از صنایع پلیمر بسیار گفته ایم که تا امروز محقق نشده است.
در جلسه ای که به همت کمیسیون انرژی اتاق تعاون و با دعوت از رییس کمیسیون صنایع مجلس برگزار شد، یک بار دیگر این موضوع به شکلی پررنگ مطرح و خود را نشان داد. در بررسی این طرح در مجلس به روشنی درخواست شد که صنایع پلیمر با نمایندگی همسو در جلسات مشورتی حضور پیدا کنند تا بتوانند دفاع مستحکمی از حقوق صنف و صنعت خود داشته باشند.
تا امروز تشتت و پراکندگی و تعدد تشکل های صنعت پلیمر و بعضا مقابله و مواجهه آنها با هم مطلقا به نفع این صنعت نبوده و جز تضعیف جایگاه و موقعیت صنعتی اشتغالزا و با ارزش افزوده قابل توجه در میان صنایع دارای مزیت نسبی کشور نتیجه ای نداشته است. نه در ارتباطات بین المللی با سایر تشکل های فعال در کشورهای هدف صادراتی یا فناور و نه در حضور متشکل در رویدادهای علمی و تجاری داخلی و خارجی از جمله نمایشگاه های تخصصی و همایش ها هرگز نتوانسته ایم رویکرد مناسبی داشته باشیم.
همین حالا هم البته به قیمت از دست رفتن بسیاری موقعیت های اقتصادی باید بپذیریم که تنها راه تقویت این صنعت و شنیدن شدن صدای آن در طبقه حاکم و سیاست گذار به وجود آمدن یک تشکل فراگیر و تضمین منافع همه گروه های فعال در صنایع تبدیلی و تکمیلی پتروشیمی است.
به دست گرفتن امکانات پیشروی و توسعه و ایجاد توان اثرگذاری برای قاطبه دست در کاران این صنعت جز از راه همگرایی حاصل نمی شود.

تبسم علیزادمنیر

 

متن کامل این مقاله را در شماره 231 ماهنامه بسپار که در نیمه دی ماه ۱۴۰۰ منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.