مقالات

روزی روزگاری کرونا

بسپار/ ایران پلیمر از پشت خطوط فیبرنوری، با آن قیافه ها و صداهایی که با اصل خود خیلی فرق دارند، به هم می گوییم چه کسی فکرش را می کرد که چنین روزهایی را ببینیم! من اما فکر می کنم حتما کسی یا کسانی فکرش را کرده بودند. برخلاف آنچه انتظارش را داشتم و برخی از ما داشتیم، میزان مطالبه گری از دولت و حکومت همزمان با بحران همه گیری جهانی ویروس Covid-19  در کشور به حداقل میزان خود رسید. انگار این ویروسی که ساعتها می توانست روی سطوح مختلف در انتظار یک اشتباه ما بنشیند تا ما را مبتلا کند، همراه خود گرد یک رخوت و ناامیدی عمیق را هم در هوا پراکنده بود، خصوصا پس از سالی که تماما با درد از سر گذرانیده بودیم.

روزها طول کشید تا ورود بیماری به کشور در یک شهر خاص، تایید شود. روزها طول کشید تا قرنطینه حداقلی در ترددهای میان شهری برقرار شود و وقتی شد که کار از کار گذشته بود و تمام جغرافیای کشور آلوده به ویروس و قرمز پر خطر شده بود. شاید آن قدر هراس این رویداد بزرگ و تبعات موقت و دایمی آن در زندگی روزمره بشر ما را وحشتزده کرده بود که فقط می خواستیم بگذرد. به هر قیمتی. دولت هم در این میان بیکار نبود و هر کجا که توانست از ملت خرج کرد، از جان ما، روح و روان ما و البته از جیب همه ما.

تعطیلات نوروز به مدد آمد و با مشاهدات عینی در از دست دادن عزیزانی در نزدیکان، اقوام و آشنایان موضوع جدی تر گرفته شد و خانه نشینی برای احترام به زندگی خود و دیگران، ارزش تلقی شد. چالش بزرگ اما بعد از تعطیلات به سراغ همه آمد. به قول تیتر یک نویسان روزنامه هایی که خود با تاخیر اجباری و بی دلیل یک هفته ای منتشر شده بودند، جدالی میان نان و جان.

برخی از واحدهای تولیدکننده صنعت پلیمر، آنجا که صحبت از ظروف پلاستیکی برای بسته بندی انواع مواد و محصولات بهداشتی به میان آمد، آنجا که قطعات تجهیزات پزشکی اتاق های مراقبت ویژه مورد نیاز بود و آنجا که از تولید انواع ماسک و دستکش و … و تقاضاهایی چندین برابر معمول گفته می شد، با رعایت پروتکل های بهداشتی به همراهی آمدند و در شیف های سه گانه مشغول تولید شدند بی وقفه و حتی در تعطیلات. حمایت اینان از کادر پزشکی در بیمارستان ها و مراکز درمانی هرگز نباید فراموش شود. گروه دیگری از صنایع مرتبط با پلیمر و پوشش از هفته سوم سال کم کم مجوز شروع فعالیت می گرفتند و باز هم دولت به نقش آفرینی آمد و مسوولیت سلامت و بیماری احتمالی کارکنان را طبق تعهدنامه ای که از کارفرمایان گرفت، مطلقا از سر خود باز و به صاحبان کسب و کار واگذار کرد!

وعده اعطای تسهیلات به کسب و کارهای آسیب دیده تا امروز هیچ وجه اجرایی نیافته و هیچ گزارشی از محل هزینه کرد یک میلیارد یورویی که با مجوز رهبری از محل صندوق توسعه ملی برای مقابله با بحران کرونا در کشور آزاد شده، مخابره نشده است. اقتصاد و خصوصا صنعت کشور که در سایه تحریم های بین المللی، رکود و تورم همزمان، حال خوشی نداشتند، امسال را با تشدید هر آنچه که بود، در کنار قفل شدن مراودات برون مرزی و از جمله عدم امکان صادرات به کشورهای همسایه با بسته شدن اکثر مرزها آغاز و تا الان ادامه داده اند.

مدارس و دانشگاه ها همچنان تعطیل هستند و آموزش های مجازی قرار است ضامن سلامت دست کم فرزندان ما باشند. شخصا معتقد هستم سازوکار درمان کشور با برنامه ریزی هایی که پایه ریاضی داشتند و نه صرفا پزشکی، و با توزیع آماری ابتلا (جز در پیک اولیه که به دلیل عدم تصمیم گیری به موقع رخ داده بود) توانستند در کنترل و مدیریت این بحران نسبتا موفق عمل کنند. هر چند حالا در غیاب داروهای موثر و عدم دستیابی قطعی به واکسن برای این بیماری، می گویند که باید منتظر پیک های دوم و سوم در نیمه دوم امسال باشیم.

به هر حال دنیای بعد از کرونا اگر دنیای دیگری هم نباشد، قطعا شکل دیگری پیدا خواهد کرد. شبیه فیلم های آخرالزمانی می ماند گاهی. کسب و کارها اما گریزی ندارند جز آنکه در این شرایط بهره ور تر شوند. مدیریت های سنتی با ابزارهای سنتی دیگر قطعا کار چندانی پیش نخواهد برد و جز در مفاهیم پایه به کار نخواهند آمد. چنانکه انتظار می رود بسیاری از آموزش ها و دسترسی های اطلاعاتی با هزینه های به مراتب کمتری در اختیار گروه بزرگتری از جامعه خواهد بود. اینجاست که انتخاب داده های تخصصی درست و کارآمد میزان موفقیت شما را در مقایسه با دیگر همکارانتان رقم خواهد زد. پیشنهاد ما برای شما این است، سد مقاومتی خود را (در صورت وجود) در برابر همه چیزهایی که تا کنون احتمالا از جوانترها شنیده و یا با احتیاط در فضای اینترنت محور دیده و دنبال کرده اید، بشکنید. راهی نیست پیشران کسب و کارها همین بسترهای جدید هستند، بی تردید. 

تبسم علیزادمنیر
 

 

سرمقاله شماره 211 ماهنامه بسپار که این هفته منتشر می شود. 

 

می توانید در اپیزود پنجم پادکست ایران پلیمر بشنوید. 

 

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا