مقالات

بیایید برد – برد بازی کنیم!

اول اینکه آرزو می کنم نوروز امسال برای شما روزی نو باشد، سرشار از سرخوشی. همین.
دوم اینکه سال آینده نمایشگاه ایران پلاست نهم در هفته اول مهرماه برگزار خواهد شد. مدیر این دوره نمایشگاه که اتفاقا دو سه دوره دیگر را نیز مدیریت کرده است، تا به امروز جلسات هم اندیشی با دست در کاران صنعت پلیمر را پشت درهای بسته تشکیل داده. آن هم نه یکی، چند تا! به نظر می رسد تجریه مدیریت های قبلی نشان داده که چراغ خاموش حرکت کردن تا دو قدمی نقطه پایان بهترین گزینه است. این طور که باشد همان عده کوچک نماینده در تشکل ها که دیدگاه های موثر نهایی را دارند، از همه چیز با خبر می شوند و نتیجه نهایی به همه ها ابلاغ می شود، به دور از گاها سهم خواهی های نابجا. اگر هم کسی نقدی داشت، خب می تواند در دوره های آینده در انتخابات هیات مدیره تشکل ها دقت بیشتری کند. اصلا همه جای دنیا همین است. واقعا همه جای دنیا همین است. شما در همین صنعت پلیمر، K را ببینید، Eurasia را ببینید، ChinaPlas را ببینید، Plast میلان را ببینید، کجا جز تشکل های صنفی برای این نمایشگاه ها تصمیم سازی می کنند؟! بگذاریم یک بار هم اگر بشود در کشور ما تشکل ها در برگزاری نمایشگاه نقش آفرینی کنند. اما متاسفانه آنچه که در بیشتر انجمن ها، تعاونی ها، اتحادیه ها و مجموعه های صنفی دیگر دیده می شود، کمی دور شدن از آن نقش تصمیم سازی ست. درست است که در اختیار گرفتن بهترین فضا به بهترین قیمت برای اعضای تحت پوشش یکی از مهم ترین و قابل مشاهده ترین فعالیت های تشکل است، اما به خدا سیاست سازی های مهم تری هم هست. بیایید نمایشگاه هایی را که تا چندی پیش نسبتی با اعتبار صنعت پلاستیک ایران نداشتند و حالا هم البته به شکل دیگری – کاملا از نگاه بالا – ندارند، رصد کنیم. اگر شما سختتان است، همین رسانه های پشت در مانده، که تر و خشک با هم دارند می سوزند، به رایگان اینها را گزارش کرده اند. خب بخوانیم، چه اشکالی دارد؟!
اصلا ببینید در همین نمایشگاه های امروز مدعی در کنار گوش ما، نقش رسانه ها تا چه حد پررنگ است. البته خودمان را فارغ از نقد نمی دانم ما هم باید برای کمک به اعتبار فراملی نمایشگاه های داخلی از منافع صرفا فردی بگذریم. این یک تمرین است برای همه ما. اگر قرار است در کنار هم نمایشگاه برپا کنیم دیگر تعدد تشکل ها باید به یک رویه متعهد شوند. درست که شاید در ابتدای راه حفظ کردن منافع مشترک بعضا ناهمسو سخت و دشوار به چشم بیاید ولی اینکه در بسیاری از دنیا شده، حتما در ایران هم خواهد شد. فقط کافیست عزممان جزم باشد. حالا که نمایشگاه ایران پلاست از مشاورینی امین و شناخته شده بهره می برد دیگر چه باک که مشارکت کنیم و گاهی به ضرورت حرفه ای اعتماد.
اگر همه ی ما می دانیم که تنها اندکی از سالن های نمایشگاهی ما پتانسیل اعتبارسازی بین المللی را دارند به راحتی می توانیم مدیریت کنیم تا در کنار معتبرترین نام های بنام دنیا، معتبرترین نام های ایرانی را داشته باشیم و در عین حال شرکت های کمتر فناور را در سالن هایی دیگر جانمایی کنیم. می شود اگر همدیگر را قانع کنیم در راستای یک هدف مشترک.
نگذاریم به روال دوره های گذشته، زمان و انرژی ما صرف حذف تنش های بیمارگونه، بی معنا و غیر ضروری شود.
متاسفانه – باز هم – گروه دیگری که پشت درهای هم اندیشی برگزاری نمایشگاه مانده اند، ساختارهای علمی کشور مثل دانشگاه ها و پژوهشگاه ها و … هستند که خودشان هم شاید اصولا انگیزه ای برای مشارکتی در نمایشگاه های چنینی ندارند. پیشنهاد می کنم اما، که مجریان برگزاری ایران پلاست حتما در سیاست سازی های خود این دسته را فراموش نکنند، در بلند مدت این بخش اعتبار روزافزونی برای نمایشگاه خواهد ساخت.
تبسم علیزادمنیر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا