اختصاصی بسپار/ پلاستیک ها و دنیای طرب انگیز موسیقی

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر  پلاستیک ها و لاستیک ها تنها مواد قابل توجهی نیستند که تولیدکنندگان و مهندسان را برای ایجاد نوآوری‌های فنی یا کاربردی خاص برمی انگیزند. بسپارها الهام‌بخش هنر و فرهنگ نیز هستند. این مقاله به تاثیر و کاربرد اصطلاح پلاستیک در موسیقی و حوزه آن می‌پردازد.

کسی نیست که بخواهد در مورد رابطه خاص پلاستیک ها و موسیقی بنویسد. منظور “طلای سیاه” است. برای جلوگیری از سوتفاهم ها، در مورد نفت صحبت نمی‌شود، حداقل نه در مقدمه، اگرچه مهم‌ترین منبع هیدروکربن‌ها به‌عنوان نقطه شروع تولید بسپارها، نفت است. طلای سیاه، در مفهوم موسیقی، به نفت اشاره نمی‌کند، بلکه به تاریخچه نحوه ضبط کردن اشاره دارد. برای حفاظت از موسیقی، صفحه گرامافون، این لوح مشکی گرد با یک سوراخ در وسط، برای مدت طولانی مهم‌ترین حامل صدا بوده است.

در دوران گرامافون، صفحه گرامافون از لکا (shellac، رزین حاصل از پالایش لکای خام که در الکل حل شده باشد)، یک بسپار طبیعی گرفته شده از مدفوع حشره Kerria lacca، ساخته شد. بعدا، لکا با پلی وینیل کلرید (PVC) مصنوعی ارزان تر جایگزین شد. صفحات گرامافون با مخفف “وینیل” از این دسته مواد پلاستیکی بودند (که با اسم vinyl record یا LP record (LP مخفف long playing است) شناخته شده اند، مترجم).

لذت خاص موسیقی

یک چیز قطعی به نظر می‌رسد: صفحه گرامافون، زنده است. طبق انجمن صنعت ضبط آمریکا (RIAA)، صفحات گرامافون از فروش بیشتری نسبت به CD، لوح فشرده [از فوریه 2019] برخوردار هستند. CD از پلی کربنات ساخته شد که در سال 1979 به‌عنوان محصولی در رقابت با LP، وارد بازار شد. این حامل صدای دیجیتال نه تنها با ظرفیت ذخیره‌سازی زیادش، بلکه با صدای کاملا واضح نیز شناخته شده است. برای نوازندگان و هم چنین دوست داران موسیقی، صفحات گرامافون وینیل معمولا از ارزش بالاتری برخوردار است. برای مثال، یک کلکسیونر، 110،000 یورو برای یک نسخه اصلی بسته‌بندی‌شده از آلبوم “دیروز و فردا” Beatles از سال 1966 پرداخت کرد. صدای عالی که فقط با لمس سوزن به صفحه گرامافون از بلندگوها پخش می شود و به دنبال آن صدای خش خشی می آید که گیرنده هنگامی که صدا از طریق شیارهایی به عمق میلی‌متری در صفحه گرامافون، صوت، آهنگ، ریتم و موسیقی را با چرخش پیوسته، تولید می کند، باعث می‌شود بسیاری از عاشقان صفحه گرامافون برای لحظاتی نفس خود را حبس کنند و به هیجان بیایند.

پلاستیک و موسیقی

اما تنها صفحات گرامافون از پلاستیک ها ساخته نشدند. حفظ موسیقی برای مدت طولانی بدون پلاستیک غیرممکن بود. نوارها و کاست های موسیقی ساخته شده از پلاستیک وارد بازار شدند. دنیای هنر و فرهنگ بدون بدنه های صداساز بسپاری، بسیار فقیرتر خواهد بود.

با این‌وجود پلاستیک به تنهایی به عنوان بدنه صداساز، صدا تولید نمی کند، اما خودش بسیار مهم و محتوای موسیقی است. موسیقی، مانند ادبیات، و دیگر هنرهای نمایشی، همیشه همان‌طور که خواننده Diana Ross پیشنهاد می‌کند، آینه زمان است و بنابراین جای تعجب نیست، وجود پلاستیک ها و لاستیک ها برای چندین دهه را منعکس می‌کند. در ادامه مثال‌هایی آورده شده است.

برای مثال، آلبوم “Plastic Beach” ساخته گروه کارتون مجازی “Gorillaz”. در پشت شخصیت‌های کشیده شده که گروه را مجسم می‌کنند، Damon Albarn، خواننده و سرپرست موسیقی گروه راک انگلیسی “Blur” و هم چنین هنرمند کمدی Jamie Hewlett هستند. تصویر روی جلد آلبوم، یک جزیره سر به فلک کشیده را در جایی از اقیانوس نشان می‌دهد که با رنگ‌های تند کشیده شده است. درختان نخل پلاستیکی در این جزیره به‌عنوان نمادی از گذشته و دنیای هنر جدید هستند (شکل 1).

شکل 1: جلد آلبوم”Plastic Beach”  .

پلاستیک بخشی از نام گروه “Plastic Ono Band” است که توسط John Lennon (Beatle سابق) و همسرش، Yoko Ono تاسیس شد. اولین آلبوم آن‌ها با همین نام در سال 1969 منتشر شد. با ترانه‌هایی مانند Give Peace a Chance  یا Happy Xmas (جنگ تمام شده است)، Lennon و همسرش راه را برای فعالیت‌های صلح خواهانه هموار کردند که در 8 دسامبر 1980 برای Lennon پایان یافت. Bealte سابق توسط Mark David Chapman در خیابان‌های شهر نیویورک به ضرب گلوله کشته شد. پس از مرگ Lennon، حفظ آثار وی به یکی از مهم‌ترین وظایف همسرش تبدیل شد. به هر حال، طبق افسانه‌ها، کلمه “پلاستیک” در نام گروه “Plastic Ono Band ” اشاره به کار همسرش قبل از دیدار با Lennon دارد. Yoko Ono در یک نمایش همراه با پایه های (stand) پلاستیکی مجهز به چهار ضبط کننده کاست اجرا داشت،که باعث شد Lennon او را به “Plastic Ono Band” صدا کند.

در 21 اوت 2000، بنیان‌گذار گروه Sir Paul McCartney ترانه “Plastic Beetle” را در آلبوم “Liverpool Sound Collage” منتشر کرد. در واقع، این یک کلاژ موسیقی بلند 8:23 دقیقه‌ای است که در جلسات متعدد ضبط Beatles ضبط شده است، اما هرگز منتشر نشده است. اگرچه منبع مشخصی وجود ندارد، اما اعتقاد بر این است که عنوان آهنگ “Plastic Beetle” اشاره به یک تئوری توطئه دارد که Paul McCartney در سال 1969 در یک تصادف رانندگی درگذشت و جای خود را به یک بدل داد. Tina Foste نویسنده کتاب “پلاستیک ماکا: مرگ مخفی و جایگزینی بیتل پل مک کارتنی” که در سال 2019 منتشر شد، به مرگ مک کارتنی پرداخت.

به زمان جمهوری دموکرات آلمان (GDR) بروید. در سال 1974، خواننده Catharina Hagen، که با نام هنری “Nina Hagen” شناخته می‌شود، اولین موفقیت بزرگ خود را با ترانه “Du hast den Farbfilm vergessen” به دست آورد. داستان ترانه از این قرار است: این جا در تعطیلات همه چیز رنگارنگ و زیبا است، اما چون “Michael” فیلم رنگی پلی استر مورد نیاز دوربین را فراموش کرده است، هیچ عکسی وجود ندارد، بنابراین نمی‌توانند آن را به کسی نشان دهند. به همین دلیل، گروه هم سُرایان این طور می خوانند: “اکنون هیچ کس ما را باور ندارد که این جا چقدر زیبا بود”. Apropos: مهد فیلم‌های رنگی در Wolfen، شهری کوچک با 17000 نفر ساکن متعلق بهBitterfeld  در Saxony-Anhalt است. Wolfen توسعه خود را به یک واحد شیمیایی کارخانه فیلم‌سازی مدیون است که توسط Aktiengesellschaft für Anilinfabrikation (Agfa) تاسیس شد. در این جا بود که فیلم رنگی در سال 1936 اختراع شد. در سال 1945، نیروهای آمریکایی حق ثبت اختراع را مصادره کردند و آن را به شرکت آمریکایی Kodak دادند.

در سال 1985، گروه راک انگلیسی “Radiohead” صداهای مختلفی را در استودیو تجربه کرد و موسیقی‌هایی را تولید کرد. در ترانه “Fake Plastic Trees”، تصنیفی غم‌انگیز، بخشی از دومین آلبوم استودیویی آن‌ها بود (شکل 2). مصنوعی بودن زندگی با پلاستیک‌های مختلف به‌عنوان استعاره نشان داده شده است. گزیده‌ای از متن ترانه‌ها: “یک آبیاری پلاستیکی سبز می تواند/ برای یک کارخانه لاستیک چینی جعلی / در یک زمین پلاستیکی جعلی باشد”  “او با یک مرد شکسته زندگی می‌کند/ یک مرد پلی-استرن ترک‌خورده/ که فقط خرد می‌شود و می‌سوزد” “او مانند شی واقعی به نظر می‌رسد/ او مانند شی واقعی مزه دارد/ عشق پلاستیکی جعلی من”. در زندگی واقعی، پلاستیک‌ها، صادقانه و قابل‌اعتماد، انتظاراتی که در آن‌ها وجود دارد و مهم‌تر از همه، آن‌هایی که از قبل طراحی ‌شده‌اند را برآورده می‌کنند.

شکل 2: جلد ترانه Fake Plastic Trees.

آهنگ “دختر باربی” توسط گروه “Aqua”، یک گروه Eurodance دانمارکی-نروژی (Eurodance یک سبک موسیقی در موسیقی رقص الکترونیکی است) که در سال 1989 تاسیس شد، بسیار زیبا است (شکل 3). اتفاقا عروسک باربی یکی از عروسک‌های پرفروش در جهان است. باربی و دوست پلاستیکی او “Ken” نمونه واقعی اسباب‌بازی‌ها، پرفروش ترین تولیدکننده Mattel است. با توجه به خواندن Ken “Come on Barbie, let’s go party” در موزیک ویدیو، که اهداف واقعی (جنسی) او را مستند می‌کند، Mattel از شرکت‌های موسیقی Vivendi Universal و MCA Records شکایت کرده است. دادخواست تجدیدنظر توسط دادگاه تجدیدنظر در کالیفرنیا در 24 ژوئیه 2002 رد شد. دلیل ذکرشده این بود که این ترانه، به‌عنوان تقلیدی با محتوای اجتماعی، با حق آزادی بیان پشتیبانی می‌شود.

شکل 3: جلد ترانه دختر باربی.

پلاستیک ها و موسیقی در پیشرفتی سریع

Iggy Pop در ترانه “Plastic & Concrete” خود از پلاستیک و بتن به همراه مایونز و سالاد استفاده کرد.Frank Zappa در “Plastic People” به افزایش مصنوعی و یکنواخت بودن مردم پرداخت و گروه Jefferson Airplane در “Plastic Fantastic Lover “به تلویزیون رنگی معرفی شده در دهه 1960 و گسترش حضور آن در همه جا پرداخت. طبق افسانه‌ها، Poly Styrol (شهرت Marianne Joan Elliott-Said)، زن جلوی گروه پانک راک انگلیسی “X-Ray Spex”، در صفحات زرد (Yellow Pages فهرست تلفنی مشاغل است که براساس دسته بندی شغلی تنظیم شده است تا حروف الفبای نام تجاری و در آن تبلیغات به فروش می رسد، مترجم) در 1976 به چشم می خورد.

می‌توان مثال‌های بیشتری در مورد رابطه و درهم تنیدگی پلاستیک و موسیقی آورد، دو چیز بسیار جالب: یکی ترکیب آهنگ‌ها، اصوات و ریتم به روشی هنری است. دیگری ترکیب هنری از بلوک‌های ساختمانی بسپار است، زیرا می‌توان آن‌ها را در طبیعت یافت. مثال های دیگر عبارتند از:

“کارخانه پلاستیک” از Captain Beefheart

“Plastic Passion” از The Cure

 

برگردان: دکتر فاطمه خودکار
[email protected]