افزودن بعد چهارم به چاپگرهای سه بعدی!
گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ ایران پلیمر پژوهشگران دانشگاه Purdue در ایندیانا روشی برای افزودن ذرات به رشته‌های چاپگر سه بعدی و پراکندگی یکنواخت آن‌ها اختراع کرده‌اند که به صنعت در ساخت قطعات کاربردی کمک می‌کند.
با چاپگر سه بعدی سنتی می‌توان قطعات اولیه را بدون حسگر ساخت. در این روش حسگرها پس از تکمیل قطعه به آن اضافه می‌شود و تنها در قسمت‌های بیرونی قرار می‌گیرد. برای مثال کرنش سنج‌های سنتی از نوع فویل که رایج‌ترین حسگرهای کرنش هستند، با استفاده از رزین اپوکسی به سطح قطعه‌ی چاپ شده می‌چسبد.
اما در روش جدید حسگرها جزئی از قابلیت‌های ذاتی چاپ خواهند بود و امکان حس کردن در داخل قطعه را فراهم می‌کنند. حسگرها آنقدر کوچک هستند که بدون میکروسکوپ دیده نمی‌شوند. مقیاس کوچک آن‌ها به قطعه‌ی چاپ شده اجازه می‌دهد استحکام خود را حفظ کند.
در صورتی که حسگرهای بزرگ استحکام قطعه را تحت تاثیر قرار می‌دهند. پراکندگی یکنواخت حسگرها در رشته‌های چاپ سه بعدی رمز موفقیت این پروژه بوده‌است که کمک می‌کند تولیدکنندگان و پژوهشگران این امکان را داشته باشند تا قطعاتی با شکل‌های متنوع تر طراحی کنند.
