گفت و گوی بسپار با مرادعلی امینی موسس یک تجارت خانوادگی موفق و خوشنام (رنگچی شیمی): پس از فروش پس گرفته می شود!

بسپار/ ایران پلیمر آغاز فعالیت مراد علی امینی نیا به سال 45 برمی گردد یعنی به راحتی نیم قرن فعالیت را در بازرگانی و تجارت صنایع شیمیایی، رنگ و رزین و مواد اولیه و افزودنی های این حوزه پشت سر گذاشته است. وی در سال 79 با همراهی فرزندان، شرکت رنگچی شیمی را تاسیس کرده است. پای صحبت این پیشکسوت نشستیم.

 

بسپار – از آغاز کار بگویید … در چه شرایطی فعالیت خود را شروع کردید؟

امینی: در ابتدا کار را از خیابان جردن با 6 نفر شروع کردیم که البته همیشه برداشتن گام اول با سختی هایی همراه است ولی با کمک فرزندانم (که البته آقا رضا در سال 94 از بین ما رفت) و اکرم مقیسه (نایب رییس هیات مدیره) و حاج مهدی (مدیر عامل) کار به خوبی پیش رفت. حالا  با 18 نفر  همچنان مسیر را ادامه می دهیم. ولی قبول کنید که وضعیت بسیار سخت شده و شرایط بازار اصلا ایده آل نیست چون سال گذشته دولت اعلام کرد که ارز 4200 پرداخت می کند ولی متاسفانه این قضیه ادامه پیدا نکرد و ما به ناچار چند ماهی اصلا فعالیتی نداشتیم و در ادامه ارز نیمایی وارد بازار شد که جوابگوی نیازها نبود و با اینکه امسال به نام رونق تولید نامیده شده ولی برعکس شده و فعالیت کارخانه ها بسیار محدود شده است.

 

بسپار- مراودات تجاری نسبت به گذشته تغییر کرده است؟

امینی: شرایط نسبت به قبل تغییر داشته ولی سعی می کنیم که همچنان ارتباط خود را با سایر کشورها برای تامین مواد و استمرار حضور در بازار حفظ کنیم. البته فعلا مواد اولیه خود را با دشواری فراوان از چین، هند و آلمان می آوریم که  فراهم کردن ارز مورد نیاز کار ما را دوچندان می کند و اگر حداقل ارز نیمایی به اندازه کافی دریافت کنیم تا حدودی مشکلات برطرف خواهد شد ولی واقعیت این است که معمولا صرافی ها 5 تا 10 درصد را جداگانه از شرکت ها می گیرند. این تفاوت قیمت از جمله مشکلاتی است که باید دارایی آن را محسوب کند ولی فعلا وضعیت آن هم مشخص نیست. در این برهه زمانی واقعا اگر دولت دنبال رونق تولید است باید حمایت های بیشتری را نسبت به گذشته انجام دهد و با این روند اطمینان داشته باشید که کارخانه های تولیدی توانایی ایستادن روی پای خود را نخواهند داشت.

با ایجاد تحریم های اقتصادی واقعا وضعیت صادرات و واردات نسبت به گذشته دوچندان مشکل شده و کارخانه هایی که مواد اولیه خود را از سایر کشورها وارد می کنند همواره باید این نگرانی را داشته باشند که انبار آنها خالی نشود و در کنار آن تامین ارز نیز شرایط خاص خود را دارد. در وضعیت کنونی مشکلات بانکی هم بیشتر شده و برای تهیه حواله بانکی باید نامه نگاری زیادی را انجام دهیم و باور کنید که در گذشته اینطور نبود و گمرک نیز شرایط به مراتب بهتری داشت. مثلا در گذشته اگر کالایی وارد گمرک می شد نهایت یک هفته برای ترخیص آن زمان صرف می کردیم در حالی که الان بیست روز تا یکماه این زمان طول می کشد و همین روند انرژی و زمان زیادی را از مدیران می گیرد. در این مدت فرصت های دیگری هم از دست می رود که از مسوولین می خواهم برای سرعت بخشیدن به تولید روند ترخیص کالا را در گمرک سرعت بیشتری بدهند که در نهایت نتیجه آن را خودشان خواهند دید.

 

بسپار – پس از بیش از نیم قرن فعالیت در بازار تامین مواد اولیه صنایع رنگ و رزین، مهمترین مشکل این صنعت را در کجا می دانید؟

امینی: الان اتفاقی که برای صنعت رنگ افتاده به نظرم رویه اش مثبت است و تنها جایی که متاسفانه با مشکل مواجه شده، سوء مدیریت دولتی است و این موضوع به خیلی از صنایع ضربه می زند. ما با صنایع  مختلفی نظیر پلاستیک، رنگ، ساختمان، بتن و غیره در ارتباط هستیم و این سوء مدیریت فعلی به همه آسیب جدی وارد کرده است. مثلا ترخیص مواد اولیه از گمرک، مشکلاتی که کارمند اداره صنایع یا بازرگانی یا گمرک برای تاجر یا تولیدکننده ایجاد می کنند و متاسفانه امروز حق حساب گرفتن رسمی شده است! الان مابه التفاوت قیمت ارزی از ما می گیرند (از یک سال پیش شروع شد) که حدود 10 تا 12 درصد است. الان بانک ها هم از ما تحت نام نرخ آزاد سازی حواله سهم می گیرند، در صورتی که قبلا فقط آزاد سازی خرمشهر را داشتیم!

این سوء مدیریت است و تاوان این را چه کسانی می دهند؟! مصرف کننده تاوان نهایی را می دهد. چون وارده کننده از تولید کننده، تولید کننده از بنکدار و مغازه دار می گیرد و در نهایت مصرف کننده است که باید این 10 تا 12 درصد را بدهد. عادت کردیم که همیشه لایه لایه به حقیقت برسیم و هرگز حقیقت به صورت شفاف در اختیار مان نبوده است. چرا بانک به ما می گوید که ارز نیمایی 10 هزار تومان است و مابه التفاوت آن5/10 یا 5/11 درصد است؟ خوب از همان ابتدا بگوید 11 هزار و پانصد تومان است. چرا اینقدر تاکید دارید که در یک سایت به نام سنا اعلام کنید که قیمت نیما 10 هزار تومان معامله شد؟ اجازه بدهید تکلیف همه مشخص شود. در شرایط فعلی در مملکت 4 نرخ ارز: سنا،نیما، نرخ واقعی نیما و نرخ آزاد وجود دارد در حالی که در تمام دنیا یک نرخ یا در نهایت دو نرخ وجود دارد. در کشور خودمان نیز تا چند سال پیش دو نرخی (آزاد و بانکی) بود.

اگر بدون انتقال ارز هم باشد راحت تر هستیم و متوجه هستیم که چه کار می کنیم و در گذشته هم همینطور بود که بدون اتنقال ارز کالا را وارد می کردیم. یکسری بانکی بود و یکسری هم آزاد بود که  از صرافی ها و صادرکنندگان در مقابل جنس می خریدیم و قانونی هم بود ولی الان آزاد را کنار گذاشته اند و شرایط بسیار دشوارتر شده است. قبلا ارز را آزاد تهیه می کردیم به هیچ کسی هم پاسخگو نبودیم. الان اینگونه نیست و ارزهایی که آمده باید یک ماه منتظر باشیم که ارز به ما تخصیص بدهند آن هم با مکافات.

 

بسپار – با توجه به جمیع مسایلی که اشاره کردید، آیا صادرات مزیت بیشتری پیدا کرده است؟

امینی: در یک سال گذشته آلکیدرزین صادر کرده ایم. به افریقا و امارات صادرات داشتیم اما خیلی محدود بود. بازار امارات بازار خوبی است اما برای ورود آلکیدرزین امارات مشکلات خاص خود را دارد و مجوز های خاص می خواهد. کشور های افریقایی نیز به رغم درخواست های قبلی متاسفانه ایران را تحریم کرده اند و شاید عجیب باشد اتیوپی هم واردات ما را تحریم کرده است!

برای صادرات، از ایران که می خواهیم کالا صادر کنیم باید حتما به اسم کالای ایرانی صادر کنیم چون در غیر این صورت اجازه صادرات به نام های خارجی را نداریم. بعد باید کالاها را به یک کشور ثالث ببریم و آنجا تغییر لیبل بدهیم و دوباره به مثلا اتیوپی اعلام می کنیم که جنس ایرانی نیست! این امر هزینه های خود را دارد و عملا صادرات را غیرممکن می کند. در سال 97 حدود نزدیک به 600 تن صادرات داشتیم اما پتانسیل مجموعه ما بیشتر از اینها بود.

 

(ادامه دارد…)

 

متن کامل این مقاله را که در شماره   201 ویژه نامه پوشرنگ در نیمه تیرماه منتشر شده است، بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید.