روش جدیدی برای پایدارسازی امولسیون‌ها توسط محققان پیشنهاد شد
گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار می نویسد, محققان روش جديدي براي پايدارسازي امولسيون ها توسعه داده اند. محققان دانشكده مواد دانشگاه ETH Zurich به سرپرستي Professor Lucio Isa نوع جديدي از ذرات سيليكا را جهت پايدارسازي امولسيون ها توسعه داده اند. امولسيون ها را مي توان با استفاده از امولسيفاير هاي مختلف مثل مواد سطح فعال ، پليمر ها يا پروتئين ها پايدار كرد.
در اوايل دهه 1900 دانشمندان انگليسي (S.U.Pickering, W.Ramsden) نشان دادند كه امولسيون ها را مي توان با استفاده از ذرات جامد بسيار ريز مثل ذرات كروي سيليكا (SiO2) پايدار ساخت. در اين فرايند ذرات بطور خود بخود وارد شده و در فصل مشترك بين دو مايع قرار مي گيرند. آنها بصورت يك محافظ در اطراف قطرات قرار مي گيرند و مانع اختلاط آنها مي شوند. بنابراين امولسيون بصورت پايدار باقي مي ماند. تاكنون دو نوع از اين ذرات براي پايدار سازي سامانه هاي مختلف مورد نياز بود. ذرات داراي سطح آبدوست براي پايدار سازي امولسيون هاي روغن در آب و ذرات داراي سطح آبگريز براي پايدارسازي مخلوط هاي آب در روغن قابل استفاده مي باشند.
محققان ETH سطح كره هاي كوچك سيليكا را كه قطر آنها يك تا شش ميكرون مي باشد زبر كردند و نانو ذرات سيليكا را بر روي آن قرار دادند. در نتيجه گوي هاي كوچكي به شكل تمشك ايجاد مي شود. آنها قادرند زبري سطح را در يك روش كنترل شده تغيير دهند. در مقاله اي كه اين محققان در مجله Nature Communications منتشر كردند ، آنها نشان دادند كه مي توانند هر دو نوع امولسيون را با يك نوع ذره تمشك شكل پايدار سازند. اگر ابتدا ذرات به فاز روغن اضافه شوند و سپس فاز آبي اضافه شود يك امولسيون آب در روغن تشكيل مي شود. برعكس اگر ابتدا ذرات را در آب حل كنيم آنها مي توانند يك امولسيون روغن در آب (قطرات ريز روغن ديسپرس شده در آب) را نيز پايدار سازند. بنابراين اين ذرات ، مواد چند كاره براي ايجاد امولسيون مي باشند. زبري سطح اين ذرات باعث كاهش تحرك آنها در سطح قطرات مي شود. اين ذرات داراي كاربرد هاي زيادي در صنايع شيميايي ، غذايي ، داروسازي و آرايشي مي باشند.
