اخبار

اعتراض به روند برگزاری ایران پلاست در نامه ی سرگشاده به رییس جمهور

مدیرمسوول ماهنامه صنایع پلاستیک با انتشار نامه ای سرگشاده به دکتر حسن روحانی، رییس جمهور، موارد متعدد نقض حقوق تشکل های صنفی و صنعتی را در برگزاری دهمین دوره نمایشگاه بین المللی ایران پلاست برشمرد. در این نامه آمده است:

نامه سرگشاده
در رابطه با موضع گیری وزارت نفت و وزارت صنعت علیه منافع ملی و صنعتی کشور
از طریق کارشکنی در حفظ منافع واقعی صنایع تبدیلی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای دکتر سید حسن روحانی
موضوع- پرسش یک شهروند روزنامه نگار:
چرا ممکن است وزارت نفت و مرکز نمایشگاههای بین مللی تهران
آب به آسیاب دشمن بریزند؟
با سلام و احترام
و بدون مقدمه به منظور صرفه جویی در زمان.
طی ماههای اخیر، بیانات، رهنمودها و سفارشات مقام معظم رهبری در ارتباط با موضوع “برجام” و چگونگی راهها و روش های مقابله با خدعه دشمنان آنقدر واضح و روشن بوده است که دیگر راه هرنوع تردید را بر شکاکان بسته واینک تمام ایرانیان می دادند که بایستی در شرایط جدید بیش از گذشته راههای نفوذ دشمنان را مسدود کنند و از هر نوع تفوق آنان بر حیات سیاسی و اقتصادی کشور جلوگیری نمایند.
جناب رییس جمهور، حضرتعالی با استثنایی کم نظیر یکی از مقامات عالیرتبه کشور بوده و هستید که از همان ابتدا اشرافی کامل و احاطه ای وافر بر مسایل امنیتی کشور داشته اید و گرچه از همین منظر طرح بسیاری از بدیهیات در این متن، نکته به عاقل فروختن است، اما به دلیل تصمیم نگارنده برای ارسال این مکتوب به صورت سرگشاده آن هم با نیت امید بخشیدن به جمعی از ارزشمندترین صاحبان صنایع این کشور – یعنی مجموعه ی صنایع تبدیلی پتروشیمی- که به ویژه در بخش ماشین سازی آن هرگز از هیچ نوع حمایت واقعی و یا رانت های مالی، اطلاعاتی و یا سازمانی برخوردار نبوده و صرفا با اتکای به امکانات و توانمندی های خود یک تنه به توسعه این صنایع همت ورزیده اند، ناچار از ذکر برخی بدیهیات هستم.
جنابعالی و همکاران محترم و خدوم شما در کادر وزارت امورخارجه کشورمان کاملا آگاه هستید که به رغم آنچه که در حال حاضر زیر عنوان “بررسی برجام” به دلیل چانه زنی های سیاسی در جریان است، حاصل مذاکرات 22 ماهه و تدوین و امضای سند “برجام” یکی از بزرگترین دستاوردهای نظام طی تمام سالیان بوده، و اینک حفاظت از آن به عنوان یک سرمایه عظیم ملی، وظیفه اسلامی/ ملی و میهنی یکایک ایرانیان به شمار می آید. در همین راستا جنابعالی، هم در جایگاه عالیترین مقام اجرایی کشور و هم به حکم پیشینه ای کاملا مستند در اداره و هدایت سیاست های امنیتی ملی، به خوبی واقف هستید که دشمنان این سرزمین (چه در خارج و چه در داخل) زین پس آرام نخواهند نشست و تلاش خواهند کرد که نه فقط در کمال سوگمندی رهنمودهای مقام معظم رهبری را به چالش بکشند، بلکه، راههای نفوذ دشمنان را – حتا اگر قبلا در بیراهه بوده- چنان مسطح و بزرگراهی کنند، که خمیر مایه ی این جنگ نرم (اما بسیار سخت و جدی) و حساس به بهایی بسیار آسانتر فراچنگ دستگاههای اطلاعاتی همان دشمنان آید.
نیز، جنابعالی بیش از هرکس آگاه هستید که جنگ های امروزی نه به اتکای بهترین و پیشرفته ترین مهمات و ابزار جنگ های سخت واقعی، بلکه بر پایه ی کسب حداکثری اطلاعات در حوزه های میدانی و نفوذ ابتدایی از طریق عناصر بازی خورده ای قرار دارد که کلیدها یا شاه کلیدهای ورود به سیستم های داده های الکترونیک را در اختیار دارند. به عبارتی، اصلا نه حضرتعالی تردید دارید و نه ما (با کمترین بضاعت در چنین اموری) که؛ ماموران تجمیع اطلاعات و موظف به جذب نیروهای انسانی خودباخته و سست عنصر، که از سوی دشمنان به طور قطع برای بررسی وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور به دنبال راههای ورود فیزیکی به کشورمان هستند، برای حضور در حوزه میدانی و پایه ریزی برای آغاز جریان کسب اطلاعات، در این دوران فقط می توانند در پوشش های شیک و آب کشیده و موجه وارد این سرزمین شوند. آنان می دانند که نه در قالب گردشگر که حوزه ی حرکتی محدودی دارد و نه به عنوان همراهان هیات های بزرگ که کلا برنامه ریزی شده هستند، نمی توانند وارد ایران و محیط های عمومی آن شوند و بنابراین و لاجرم، حضور در پوشش های نمایشگاهی و بازدید نمایشگاهی یکی از بهترین امکانات است. و علت این همه تصدیع وقت بنده هم همین است.
جناب رییس جمهور، در اوایل دهه 80 جناب آقای مهندس نعت زاده با بینشی عمیق که در ارتباط با توسعه صنایع بالادستی و تکمیلی پتروشیمی داشتند، طرح برگزاری نمایشگاهی با نام “ایران پلاست” را در انداختند که در چهار دوره نخست با همت و حمایت و هدایت خودشان و صد البته همراهی صاحبان صنایع پلیمری ایران، به یک نمایشگاه مشهور و معروف تبدیل شد. اما از دوره پنجم به بعد با تغییر در روش های دولت های نهم و دهم، این نمایشگاه نیز همسرنوشت سایر نهادهای کشور گردید و سال به سال با مشکلاتی پیچیده تر روبرو شد. با تمام این احوال صنعتگران این بخش از هیچ کوششی برای رونق آن دریغ نکردند. اینک و در ارتباط با دهمین دوره، در کمال تاسف در یک اقدام غیر قانونی (از منظر قوانین نمایشگاهی) و بسیار مشکوک و پرسش برانگیز، تاریخ نمایشگاه به خواست منابع خارجی و به احتمال زیاد به دلیل نیاز شرکت نفت، از برگزاری سنتی آن در فصل پاییز (به رغم توافق برای اجرای این نمایشگاه در مهرماه برای سه دوره 93، 95 و 97) به فروردین ماه سال 95 تغییر یافته و با اعلام این تاریخ در زمانی کمتر از 9 ماه به آغاز به کار نمایشگاه، دغدغه ای فراوان را برای شرکت کنندگان این نمایشگاه (به ویژه صاحبان صنایع ماشین سازی که در تمامی نمایشگاههای مشابه در جهان همواره بیشترین سطح پوشش را در اختیار دارند) ایجاد کرده است. سوگمندانه تر اینکه، در سه دوره نخست این نمایشگاه، صاحبان صنایع ماشین سازی به رغم فقدان هر نوع سودآوری، با تقبل هزینه های کلان موجب رونق و شهرت این نمایشگاه شدند، اما برای رفع دغدغه های نمایشگاه سال بعد، جناب وزیر صنعت حتی از دادن یک وقت ملاقات کوتاه هم به آنان خودداری کرده اند. شخصا باورم نیست که مرام دولت تدبیر و امید، این چنین باشد.
در همین راستا و در کمال تاسف، مسوولان برگزاری نمایشگاه در شرکت ملی صنایع پتروشیمی نه فقط بدون توجه به انبوهی از مکاتبات مستدل تشکل ها و صاحبان صنایع برای اثبات خسارات ناشی از برگزاری نمایشگاه در فروردین ماه (به ده دلیل کاملا متقن و روشن) توجهی نکردند، بلکه با لجاجت به پیگیری اقدامات خود ادامه دادند تا جایی که شب گذشته تشکل های این صنعت در جلسه ای تصمیم گرفتند ضمن حمایت از نمایشگاه، اعلام نمایند که در صورت برگزاری آن در فروردین ماه در این نمایشگاه شرکت نخواهند کرد. این اقدامات در حالی از سوی شرکت ملی صنایع پتروشیمی انجام می شود که بیشترین دغدغه صاحبان صنایع تبدیلی بهره مندی اقتصاد داخلی خودشان و کشور از طریق این نمایشگاه و در این دوران است. سرفصل اقدامات ضد صنعت و ضد منافع ملی شرکت ملی صنایع پتروشیمی و وزارت صنعت به شرح زیر است:
1- نزدیک به 6 ماه عدم توجه مقام وزارت “صمت” و دفتر ایشان به مکاتبات مدیران تشکل ها و صاحبان صنایع و دریغ از تخصیص حتا 10 دقیقه وقت ملاقات با وزیر “صمت”، در حالی که طی همین مدت، جناب مهندس نعمت زاده که وزیر صنعت کشور جمهوری اسلامی ایران هستند، بیشترین وقت خود را در اختیار صاحبان صنایع و بازرگانان بیرون از ایران قرار داده اند. آیا سیاست دولت شما اینست که وزیر صنعت کشور ما فقط به چشم بادامی ها و چشم آبی ها فرصت دیدار بدهد و با این همه درخواست ملاقات صاحبان ایرانی صنایع، بدون توجه برخورد شود؟ بعید می دانم!
2- اعتماد بیش از حد مقام محترم معاونت وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی به گزارشات واحدها و پرسنل زیر مجموعه خودشان و عدم تخصیص وقت کافی برای تشخیص ابعاد سیاسی و امنیتی موضوع، با توجه به درخواست ها و استدلال های مدیران تشکل ها و صاحبان صنایع و پیگیری آنها. تردیدی ندارم که جناب مهندس شعری مقدم یکی از پاکترین و مردمی ترین مقام های دولتی هستند، با این حال علت اینکه ایشان حتا پیگیر پاسخ مکاتبات خود با رییس مرکز نمایشگاهی تهران و اقدام سریع و عاجل برای حل مشکل نیستند، بسیار پرسش برانگیز است؛
3- در حالی که نوع برخورد و موضع گیری با وضعیت پیش آمده برای مدیران 23 تشکل صنایع پلیمری کشور به دغدغه ای جدی تبدیل شده است، دبیرخانه برگزاری نمایشگاه به صورت مداوم در حال انتشار اخبار خلاف واقع، لجاجت با درخواست های صاحبان صنایع و بی توجهی به خواسته های مشروع آنان است؛
4- بررسی ها نشان می دهد که به رغم امکان تغییر تاریخ نمایشگاه ولو در سالن های کمتر، اراده ای قوی برای تثبیت تاریخ نمایشگاه، هرنوع اقدام مثبت را خنثی کرده و موجب پدید آمدن وضعیتی شده که هیچ عنوانی جز “ضدیت با صنایع تبدیلی پلیمری” نمی توان بر آن نهاد؛ آیا باید خامی در برخورد با مسایلی این چنین ساده، اما به ذات بسیار با اهمیت کار را به جایی برساند که یک موضوع کاملا اقتصادی، نوعی دیدگاههای امنیتی را (ولو در این نگارنده) ایجاد نماید؟
5- دبیرخانه نمایشگاه بدون ارایه هر نوع فهرستی مدعی شده است که میزان استقبال اروپایی ها از این نمایشگاه دو برابر شده است. آن هم در حالی که شرکت ملی صنایع پتروشیمی دیناری برای جذب مشارکت کنندگان هزینه نکرده و اصولا بودجه ای برای این کار ندارد. آیا همین موضوع شک برانگیز نیست که منابعی در خارج، می خواهند راههای نفوذی را از طریق “ایران پلاست” بیازمایند؟ و آیا افراد درگیر در این موضوع در شرکت ملی صنایع پتروشیمی و مرکز نمایشگاهی تهران باید تا بدین حد با ناپختگی و سادگی با این شرایط برخورد نمایند؟
6- و به صورت حداقل و نه کامل (که خیلی صرف وقت می خواهد) دبیرخانه نمایشگاه به طور مداوم از افزایش درخواست های شرکت های اروپایی (حتا در حد دو برابر) خبر می دهد که گرچه به شخصه اعتقاد دارم که این موضوع در حال هدایت موضوع به صورت یک جنگ روانی برای صنعتگران و ایجاد نفاق بین آنان است، اما در صورت حقیقی بودن این اخبار، آن گاه تازه موضوع تشکیک نسبت به ایجاد راههای نفوذ دشمنان و خدای ناکرده، عملکردهایی در مغایرت با رهنمودهای صریح مقام معظم رهبری برای ورود به این دوران و هدایت صحیح آن پدید می آید که می تواند نه فقط به نمایشگاه “ایران پلاست” بلکه به کل نمایشگاهها تسری یابد. تاکید می کنم که خدای ناکرده قصد ایراد اتهام یا حتا تشکیک نسبت به عملکرد این عزیزان را ندارم که اتفاقا همه را انسان هایی خادم و میهن دوست و دوستدار نظام می دانم. با این حال مگر چند نوبت باید عالیترین مقام کشور در مورد عدم سادگی برخورد و تصمیماتشان با خدعه های دشمنان تذکر بدهند؟
جناب آقای دکتر روحانی
بنده به عنوان یک شهروند روزنامه نگار که ادعای تخصص در حرفه خود را دارم، بسیار و بیش از بسیار از نوع برخورد، موضعگیری و سخنان حضرتعالی در جمع هیات هایی که تا به حال به ایران آمده اند، خرسند و به آن امیدوار هستم و می دانم که حضرتعالی همواره موضوع اشتغالزایی، و سهم حداقل 50درصدی ایرانیان را به تمامی این هیات ها گوشزد کرده اید، اما، خود به دلیل 40 سال خدمت در صنایع پلاستیک کشورم (32 سال در لباس یک روزنامه نگار پیگیر) با برخورداری از روابطی دوستانه با منابع علمی/صنعتی و رسانه ای در سطح جهانی، بایستی به استحضار برسانم که فارغ از این واقعیت که “خارجی ها می آیند که بفروشند” و “نمی آیند که برای ما چمدان های پول بیاورند”، اطلاع دقیق دارم که طی 15 سال گذشته سهام بسیاری از شرکت های صنعتی و بازرگانی متوسط و بزرگ اروپایی در سطحی قابل توجه، توسط سرمایه های آمریکایی خریداری شده و این موضوعی است که خطرات آن را بارها به دوستان خودم در ایتالیا گوشزد کرده بودم و خودشان هم در عمل به هنگام اعلام و اعمال تحریمها حس کردند و از عمل خودشان پشیمان بوده و هستند. این اکثریت سهام، امتیاز تصمیم گیری برای حضور یا عدم حضور این شرکت ها را در ایران فراهم آورده و دستور کار افراد اعزامی را هم دیکته می کند!!
در همین حال، واقعیت ملموس، قابل تامل و تفکراینست که اکثر شرکت هایی که زین پس به نمایشگاههای ایران خواهند آمد، شرکت هایی هستند که اکثریت سهامشان به نهادهای آمریکایی (مشکوک و عادی) تعلق دارد و از همین روی لازم است که درخواست های حضور این شرکت ها با دقت کافی توسط منابع ایرانی کنترل شود. عجیب است که مرکز نمایشگاهی ایران از شرکت کنندگان داخلی نمایشگاهها “روزنامه رسمی” و دهها سند و مدرک می خواهد، اما هر شرکتی که از خارج اعلام حضور کند، فقط کافیست پولی به حساب نمایشگاهها بریزد و وارد ایران شود. نه به ترکیب سهامداران شرکت هاشان کار دارند و نه مالک واقعی اکثریت سهام آنها را می شناسند. شما کاملا واقف هستید که در جریان برگزاری نمایشگاهها، اصولا امکان یک کنترل جامع امنیتی وجود ندارد و بنابراین نمایشگاهها به سرعت می توانند به مراکز جمع آوری آمار و اطلاعات و نفوذ تبدیل شوند. “ایران پلاست” و سایر نمایشگاههای موفق ایرانی می توانند میدان آزمون باشد و متاسفانه از همین منظر هم هیچ فرصتی برای بررسی درخواست خارجی ها (به ویژه اروپایی های تشنه اطلاعات) جهت حضور در نمایشگاه ایران پلاست وجود ندارد؛
در شرایط فعلی که دبیرخانه ایران پلاست بدون هیچ تلاش تبلیغاتی برای جذب منابع خارجی افزایش دوبرابری اشتیاق آنان را اعلام می کند، موضوع در راستای فرمایشات مقام معظم رهبری به اندازه کافی مشکوک هست که نیازی به اظهار نظر فردی نامطلع مثل من از پیچیدگی های مسایل امنیتی نباشد. در همین شرایط، شتاب بی منطق دبیرخانه نمایشگاه برای برگزاری نمایشگاه در فروردین ماه با اعلام این موضع که:”چه با یک سالن چه با هیچ، ما این نمایشگاه را برگزار خواهیم کرد” در کنار تلاش نامحسوس برای حذف عملی غرفه گزاران همیشگی ایران پلاست از طریق عدم توجه به خواسته های مدیران تشکل ها که در مجموع توان نیروهای انسانی و سرمایه ای در حد پالایشگاههای پتروشیمی را دارند، بازهم اقداماتی مشکوک و پرسش برانگیز است. تاکید می کنم که به هیچ روی قصد برچسب اتهام به هیچکس را ندارم، اما ناپختگی همین عزیزان دغدغه ایست چند ماهه برای این نگارنده. خلاصه کنم:
1- چرا 5 ماه تمام مدیران تشکل ها به بازی گرفته شدند و چرا بارها به آنان قول همکاری داده شد، اما به ناگاه همه درها را بستند و اعلام کردند حضور خارجی ها دوبرابر افزایش یافته است؟
2- چرا هریک از دو نهاد پتروشیمی و نمایشگاهی تهران دیگری را مسوول عدم تغییر تاریخ می داند و هیچکس هم پاسخ دیگری را به صورت رسمی نمی دهد؟
3- چرا اخبار دروغ و تفرقه انگیز از سوی یک رسانه بی نام و غیر موجه به رسانه های مجوز دار و موجه این صنایع (ماهنامه بسپار، سایت خبری تحلیلی پپنا، سایت انجمن ملی صنایع پلاستیک و ماهنامه صنایع پلاستیک) تزریق می شود، تا به اعتمادی که اهل صنعت به این رسانه ها دارند (به ویژه سه مورد اول در پرانتز بالا) خدشه وارد شده و اهل صنعت دچار اختلاف و تفرقه و بی اعتمادی به رسانه های خود شوند؟
4- چرا چند ماه است تعدادی از جلسات پتروشیمی با فرمان “ورود خبرنگار ممنوع” تشکیل می شود و در همان حال برای برخی رسانه های فاقد سابقه کافی رانت خبری ایجاد میشود؟
5- چرا پیش از شکل گیری شورای سیاست گذاری نمایشگاه ایران پلاست تمامی امور نمایشگاه بدون مشورت شورای منتخب اهل صنعت تقسیم می شود و در عمل این شورا به یک عنصر فاقد خاصیت تبدیل می گردد؟
6- چگونه ممکن است نهادی که دارای دیناری ردیف بودجه برای اقدامی به عظمت نمایشگاه ایران پلاست نیست، باید مجوزی را در اختیار داشته باشد که عملی کردن آن به میلیاردها پول نیاز دارد؟
7- چرا مسوولان پتروشیمی به این واقعیت نمی اندیشند که تصمیم 23 تشکل صنعت پلاستیک کشور برای عدم حضور در این نمایشگاه در صورت برگزاری آن در فروردین ماه، و مشاهده و آمارگیری های خارجی ها از نمایشگاهی تضعیف شده جز باقی گذاشتن خسارت برای آبروی این صنعت ثمره ای ندارد و تنها نتیجه اش هتک حیثیت نمایشگاهی است که با تلاش اهالی این صنعت رونقی جهانی گرفته است؟
8- و چرا، در زمان برگزاری نخستین نمایشگاه ایران پلاست، دو نمایشگاه مستقر در دبی و ترکیه نامی نداشتند و اینک از نمایشگاه کشور ما پیشی گرفته اند؟
جناب رییس جمهور
می دانم که این گونه مکاتبه با رییس جمهور یک کشور، با آن همه مسوولیت و دغدغه های ملی و جهانی می تواند ناشی از بی توجهی یا بی دانشی نگارنده در تشخیص حوزه های مسوولیت افراد و مقامات باشد، اما اطمینان دارم که شما نیز نیک می دانید که وقتی هرکس به استیصال برسد، چاره ای جز این ندارد که تیری در تاریکی بیندازد. گرچه بازهم اطمینان دارم که قلب شما آنقدر روشن است که این تیر بدون زهرو پر از عشق به مصالح ملی و صنعتی کشورمان، جایگاه درست خود را پیدا خواهد کرد و بر جایی (و نه در جایی) خواهد نشست که حاصلش احقاق حق تضییع شده اکثریت صاحبان صنایع تبدیلی پتروشیمی (مواد، قالب، ماشین، قطعه سازی و پژوهش) خواهد بود.
درخواست مشخص این نگارنده، که با خواست بسیاری از صنعتگران بخش صنایع پلیمری کشور همسو است، صدور دستور بررسی دقیق این پیشامد و تغییر تاریخ برگزاری نمایشگاه جهت حفظ منافع اکثریتی صاحبان صنایع پلیمری است و امید که بتوان به چنین تغییری امیدوار بود.
ان شاالله
و با احترام
احمد علی ساعت نیا
روزنامه نگار و مدیر مسوول یک ماهنامه تخصصی
صرفا از طرف شخص خودم و بدون نمایندگی هیچکس
یکشنبه 22 شهریور ماه
تهران
رونوشت:
1- وزارت نفت، دفتر وزارتی، جهت استحضار مقام محترم وزارت جناب آقای مهندس زنگنه با احتمال صدور دستور رسیدگی
2- وزارت صنعت، معدن و تجارت، دفتر وزارتی، جهت استحضار مقام محترم وزارت جناب آقای مهندس نعمت زاده با احتمال دستور رسیدگی
3- شرکت ملی صنایع پتروشیمی، دفتر مقام محترم معاونت وزیر و مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی، برادر معزز جناب آقای مهندس شعری مقدم جهت رسیدگی به عملکرد واقعی مجموعه ی پیشین روابط عمومی آن شرکت که عامل اصلی این تشنجات و تغییر تاریخ نمایشگاه هستند؛
4- شرکت سهامی نمایشگاههای بین مللی تهران، دفتر جناب آقای دکتر اسفهبدی جهت استحضار و صدور دستور رسیدگی سریع به این رویدادها
5- ریاست محترم سازمان بازرسی کل کشور، جهت بررسی این رویدادها و صدور دستور مقتضی
6- ریاست محترم انجمن ملی صنایع پلاستیک، جهت استحضار و اقدام برای انتشار
7- ریاست محترم انجمن صنایع همگن پلاستیک
8- ریاست و اعضای محترم شورای منتخب تشکل های صنعت پلاستیک جهت ابلاغ به مدیران سایر تشکل ها
9- ریاست محترم انجمن صنایع همگن ماشین سازان پلیمری، جهت استحضار
10- مدیریت محترم نشریه بسپار، سرکار خانم تبسم علیزاده منیر، جهت اطلاع و اقدام برای انتشار
11- مدیریت محترم سایت خبری، تحلیلی “پپنا”، جناب آقای افشین علیزاده منیر، جهت اطلاع و ادقام برای انتشار
12- سایر مدیران محترم تشکل ها و همکاران رسانه ای

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا